Аднойчы вечарам Глеб намаляваў на паперы дракона. Потым размаляваў яго каляровымі алоўкамі і выразаў з паперы нажніцамі. Затым прыладзіў яму лапы і крылы — дракон атрымаўся вельмі прыгожы і лагодны! Хлопчык задаволена агледзіў свой твор… але раптам прыжмурыўся і пагрозліва рыкнуў:
— Дыназабррр!
Дракон адразу ж пераўтварыўся ў грознага Дыназабра. Глеб паставіў яго на паліцу і пайшоў спаць.
…Дыназабр агледзіўся, паварушыў лапамі, расправіў крылы — і паляцеў. Ляціць і грозна рыкае:
— Абрр-забрр, абрр-забрр…
Пераляцеў цераз пакой, дзе спаў хлопчык, паляцеў у залю. Палятаў у цемры. Знайшоў самы ціхі і цёмны куток — пад дыванам. У куце ён абачыў цёмную скрыню. У скрыні — паўночныя камяні. Яшчэ раз папераджальна рыкнуў і схаваўся ў каменнях.
Так Папяровы Дыназабр стаў вартаўніком Паўночных Гор.