Wielkie Wrota

PREHISTORIA

Streszczenie 47 tomów „Sagi o Ludziach Lodu” i 15 tomów „Sagi o Czarnoksiężniku”:

Dawno temu w pradawnych czasach, jeszcze przed erą Atlantydy, istniał na ziemi lud nazywany Lemurami. Z pomocą Obcych rozwinęli się oni z prymitywnych istot w wysoko postawiony lud. Ich państwo, Lemuria, w czasach największego rozkwitu obejmowało ogromne połaci ówczesnego świata. Z czasem jednak ograniczyło się do niewielkiego kontynentu w południowo-wschodniej części dzisiejszej Azji. Obecnie kontynent ten całkowicie pokrywa morze.

Największym skarbem Lemurów były trzy kamienie: Święte Słońce oraz niebieski szafir i czerwony farangil. Wszystkie one posiadały niezwykłą siłę, Słońce jednak było najpotężniejsze. Rozsiewało wokół siebie światło i miłość. Lemurowie otrzymali je od Obcych.

Kiedy w okresie wielkich katastrof Lemuria pogrążyła się morzu, ostatni jej mieszkańcy wyruszyli do świata Obcych. Musieli w tym celu przejść przez Wrota. Pozostawili jednak na ziemi Święte Słońce po to, by czworo Strażników szafiru i farangila mogło kiedyś podążyć za nimi. Wszystkie trzy kamienie zostały ukryte. Również Słońce i góra, w której znajdowały się Wrota, miały swoich Strażników. W ciągu pierwszej połowy XVIII wieku islandzki czarnoksiężnik Móri oraz jego norweska i austriacka rodzina walczyli przeciwko złemu zakonowi rycerskiemu, przeciwko Zakonowi Świętego Słońca. Powodem tej wojny było właśnie owo zaginione Słońce. Móri wiedział, że jeśli Słońce wpadnie w ręce zakonnych rycerzy, zostanie zanieczyszczone i zbrukane złem.

Niekiedy w walce z Zakonem pomagali mu przodkowie Ludzi Lodu. Wreszcie niezwykły syn czarnoksiężnika, Dolg, zdołał odnaleźć dwa szlachetne kamienie. Następnie odnaleziono również Wrota, a w końcu Święte Słońce. Wszyscy postanowili podążyć za Słońcem do świata Obcych, ponieważ świat ludzki zaczynał być dla nich zbyt nieprzychylny. W ostatniej podróży towarzyszyła im liczna gromada elfów oraz ogników. Wszystko to byli Lemurowie, którzy w wyniku oddziaływania Słońca nigdy nie mogli całkiem umrzeć. Wyruszyły z nimi również różne nadprzyrodzone istoty, które chciały uciec od niczego nie rozumiejących ludzi. Szły też duchy zmarłych, które nie znalazły po śmierci spokoju. Wśród przechodzących na drugą stronę Wrót znajdowało się czworo Madragów, przedstawicieli bawolego rodu, plemienia dawno już wymarłego. Osiem duchów Móriego również chciało opuścić ziemski świat. Towarzyszyło im ponadto wielu ludzi oraz czworo Strażników Lemurów i dwu Obcych. Jednego z nich nazywano Strażnikiem Słońca, drugiego zaś Strażnikiem Góry. Był też Cień, ostatni Lemur i, oczywiście, pies Nero.

W ostatnim momencie jednak Móri i Dolg zostali schwytani przez kilku pozostających jeszcze przy życiu zakonnych rycerzy i oni obaj nie zdołali przekroczyć Wrót. Zarówno ojciec, jak i syn dzięki długotrwałej bliskości trzech kamieni byli nieśmiertelni. Rycerze pochowali Móriego głęboko w starym lesie w zachodniej Szwecji, a dla wszelkiej pewności przebili ciało zaostrzonym osikowym palem. Czarnoksiężnik wprawił się w stan letargu tak, że niczego nie czuł.

Dolg nie wiedział, jaki los spotkał jego ojca. On sam zdołał przenieść się na Islandię, gdzie udręczony i samotny spotkał pozostałe jeszcze na świecie elfy. To one zaprowadziły go do Gjáin w Alvedalen, i tu został przeniesiony do ich królestwa.

Tak kończy się historia o czarnoksiężniku. Ostatnie wydarzenia miały miejsce w roku 1746.

Ludzie Lodu prowadzili swoją walkę. Ich historia zaczyna się bardzo dawno, w XI wieku, od Tengela Złego, przodka rodu, który ściągnął przekleństwo na swoich potomków i zniszczył ich życie na wiele stuleci. Dopiero w roku 1960 udało im się przełamać jego władzę.

Przekleństwo Tengela Złego miało też pewien pozytywny aspekt. Otóż dotknięci nim członkowie rodu mogli po śmierci powracać na ziemię w postaci duchów i pomagać swoim nieszczęsnym potomkom. W XVIII wieku przypadkiem spotkali oni czarnoksiężnika Móriego i od tej chwili stanowili dla jego rodziny wielką pomoc.

Ale duchy Ludzi Lodu nie towarzyszyły bliskim czarnoksiężnika na drugą stronę Wrót. Przed nimi było jeszcze dwieście lat walki z Tengelem Złym.

Opowieść o czarnoksiężniku urywa się, jak powiedziano, w roku 1746. Nie jest to jednak koniec historii tej rodziny. Wiele zagadek pozostaje nie rozwiązanych.

Na przykład: Co się stało z tymi wszystkimi, którzy przeszli na drugą stronę Wrót? I co może się stać z człowiekiem, który jest nieśmiertelny? Było takich wielu, zarówno Móri, jak i jego synowie Dolg i Villemann. A w roku 1861 przyszedł na świat nieśmiertelny z rodu Ludzi Lodu – Marco.

Co stało się z Gabrielem, chłopcem, który został wybrany, by opowiedzieć o Ludziach Lodu? Jak potoczyło się jego życie w dojrzałych latach, kiedy większość wybitnych członków Ludzi Lodu opuściła już ziemię i przeniosła się do Czarnych Sal?

No a owe Sale? Gdzie się one znajdują? Co dzieje się z ludźmi, którzy tam podążyli? Czy to do Czarnych Sal wiodą tajemnicze Wrota?

Czas nie ma znaczenia ani w państwie elfów, ani po tamtej stronie Wrót. Ktoś, kto zyskał nieśmiertelność, uwalnia się od paraliżującego uścisku czasu. To, co dla nas trwa setki lat, dla elfów lub Obcych trwać może zaledwie rok. Czas po prostu nie istnieje.

A co się stało z małą Fionellą i jej uczuciem dla jednego z Obcych? Albo z Tiril, która utraciła zarówno męża, jak i syna? Co z Mórim, który leży pochowany w jakimś miejscu w Västergötland i nie może umrzeć? Co z Dolgiem?

Posłuchajmy teraz, jak potoczyły się losy ich wszystkich.

Oto lista przedstawicieli rodzaju ludzkiego, którzy szukali Wrót, by przejść na drugą stronę:

Móri, czarnoksiężnik.

Tiril, jego żona.

Dolg, ich niezwykły syn, lat 23.

Villemann, żądny przygód brat Dolga, lat 21.

Taran, wielka optymistka, bliźniacza siostra Villemanna, lat 21.

Uriel, dusza licząca sobie tysiące lat, mąż Taran.

Theresa, księżna, matka Tiril.

Erling, mąż Theresy, stary przyjaciel Tiril i Móriego.

Rafael, marzyciel, przybrany syn Theresy i Erlinga, lat 23.

Amalie, ukochana Rafaela.

Danielle, łagodna i bezbronna siostra Rafaela, lat 19.

Leonard, jej ukochany.

Mariatta, z pochodzenia Finka, kobieta znająca się na czarach, lat 22, ukochana Villemanna.

Greta i Jonas, dzieci Mariatty.

Fionella, młoda pokojówka Theresy.

Heinrich Reuss von Gera, dawny rycerz zakonny, który przeszedł na stronę czarnoksiężnika.