Sonetler

4

Ey israfçı gözəl, ömrü anmayıb

Dağıtma mirası, düşün sonunu.

Gözəllik heç kimə bağışlanmayıb,

Təbiət insana borc verir onu.

Ey sevimli xəsis, bu xəzinəni

Veriblər, verəsən başqasına sən.

Qayğısız sələmçi, bu dəfinəni

Paylayıb, bəs sələm almırsan nədən?

Qazancdan, gəlirdən durursan gendə,

Hər an aldadırsan özünü özün.

Ölüm yatağında, tale önündə

Nə cavab verərsən bu günah üçün?

Yerində bir varis qalmasa əgər,

Bu sərvət səninlə məhv olub gedər.