Над гонар і славу,
Народную справу
Над чары каханьня
І перакананьне,
Што розум дыктуе,
Заўсёды я волю,
Ня здраджу ніколі.
Хай хмара навісьне
Над соннай зямлёю,
Хай гора прыцісьне
Зялезнай рукою, —
Я роднае мовы,
Ня кіну ў нядолі,
Ня здраджу ніколі.
Бушуе хай бура,
Віхор хай злуецца.
Хай вецер панура
Завые на рэчцы, —
Я роднага краю,
Што рвецца да волі,
Ня здраджу ніколі.
Хай гром з пярунамі.
Грыміць і страляе,
Маланка агнямі
Хай бліскае, зьзяе, —
Свайго я народу —
Бяз хлеба і волі —
Ня здраджу ніколі.
Хай срэбра, дукаты
Мне сыплюць пад ногі
І скажуць: «Багаты
Будзь! Кінь род убогі!».
Я плюну з пагардай,
Народу-ж і волі
Ня здраджу ніколі.
Да самага скону
Усякім прымусам
І сіле прыгону
Скажу: «Беларусам
Па век застануся».
Свае ўласнай волі
Ня здраджу ніколі!