Палыном і быльлём парасьлі, нашы нівы,
Як ня б'емся, ня гнёмся над імі у крук.
Плён зьбіраюць папы з маскалямі, ня дзіва,
Што канае народ твой і ты, Бсларусь!
Але годзе! Мы устанем! Ціхім раньнем, на Усходзе
Ссыплем, згорнем у шапкі залатую зару
I ў сталёвым ад кос і ад песьняў паходзе
Возьмем волю сабе і табе, Беларусь!
Каліноўскі нас кліча і агніста й зацята
На змаганьне за сьвята для мазолістых рук,
За зямлю для аратых, і за сонца ў хатах,
За ўвесь твой народ, за цябе, Беларусь!
Дык ударам, як гром, дык лінём навальніцай,
Дык праб'ёмся-ж крыціцай з-пад зямлі угару,
Каб мядзянай пшаніцай мог зіхцець-каласіцца
Наш загон і бязьмежжы твае, Беларусь!
Гэй сьмялей, гэй далей! Не лякаймася, сьмерці!
Пашы целы і славу сыны падбяруць.
Хоць і зложым на пожнях гарачыя сэрцы,
Але ты будзеш жыць і расьці, Беларусь!