Калека

Гэтак правіў у карчомцы

Раз убогі, Куксай званы,

Мала меў чаго ў хатомцы

I быў так не зусім п'яны.

Яго слухалі цікава,

Праўды шмат ад яго чулі.

Кожны бачыў, як крывава

Можа доля справіць гулі.

Зь дзесяць год таму па дровы

Ехаў неяк я зімою,

Мала грэў і кажух новы,

Трос, як лістам, сівер мною.

Еду… Дзе крыж ля дарогі,

Штось відаць, як хто лёг спаці,

Глянуў.. Мёртвы Кукса ўбогі…

Так жыцьцё ён скончыў, браце.