Калека

— Як памерлі бацька, маці,

З хаты выгналі за браму,

Жыць прыйшлось доляй бадзяцкай,

Няма што, пайшоў да пана.

Далі там агрызак хлеба,

Далі колькі марных грошы;

Што, здаецца, болей трэба?

Будзь слухмяны, будзь харошым!

Здасца можа — добра гэтак,

А дзе ж кут свой, а дзе воля?

Панскі дом, страва, адзетак

Душы, сэрца не здаволіць.

Не быць выгнаным надзея

Не загосьце ў чужой хаце;

Месяц сьвеціць, ды не грэе,

Служба службаю, мой браце.