VIII


— Глянь во з жалем — я калека,

Аднарукі, аднаногі,

Беспрытульнасьці апека

Ацямніла ўсе дарогі.

Дум гаротных колькі, колькі!

Хто зьлічыць, апець іх можа?

Каму ўцям чужыя болькі,

Хто бядзе чужой паможа?

Быў здароў, быў дуж і молад,

Ніпачым саха, сякера,

Што там значыў холад, голад,

Крэпка сіла, крэпка вера!

Дзе ж ты, вера, дзе ты, сіла?

На каго мне наракаці?

Эй, падмігівай, магіла!

Ты ж не злуйся, мілы браце.


Загрузка...