Калека

Скокам-бокам, напаўз горам

Насьпеў годзік і дваццаты.

Быў хлапцом — сказаць не сорам!

Бач, пазвалі у салдаты.

I пайшоў я — няма дуру —

Паспытаць ваеннай кашы;

I што скажаш? — прыйшоў з скурай,

I там людзі, і там нашы.

На муштроўку шоў у зьміру,

Вайну ўзьнялі — туды глянуў;

Праслужыў гадкоў чатыры

I вярнуўся… куды? — к пану.

Прынёс крыжык — памяць з бою,

Ды яго ж я, о пракляцьце!

Аплаціў адной рукою…

Эх, каб ім… Падумай, браце!..