Калека

— Аднарукі, аднарукі!

Гэтак дома ўсе казалі,

Многа меў нуды, дакукі,

Яшчэ горай стала далей.

Што рабіці, трэба жыці, —

Стаў у двор за лесьніка я,

А служыці, дык служыці,

Мабыць, доля ужо такая.

Вось з наказу раз пайшоў я

Вартаваць у лес павалы,

Ноч была, на безгалоўе

Бура выла, лес ламала.

I вось хвойка грук! I сукам

Нагу крыша, не паўстаці,

Бура глушыць енк мой гукам.

А там далей, эх, мой браце!..