Twee sterren

Veertien Nog lang en gelukkig

Doordat twee van zijn naaste helpers naar het westen waren gegaan om daar een ingewikkelde pas de quatre uit te voeren met Lona en Burris was Chalk gedwongen om zich bijna uitsluitend te verlaten op de diensten van Leontes d’Amore. D’Amore was natuurlijk bekwaam, anders was hij nooit zover gekomen.

Maar toch miste hij Nikolaides’ stabiele karakter en hij miste ook het verterende mengsel van ambitie en onzekerheid van Aoudad. D’Amore was slim maar grillig, een man van drijfzand.

Chalk was thuis, in zijn paleis aan een meer. Telexlinten en nieuwsbanden kronkelden overal om hem heen, maar hij schiftte ze zonder enige moeite. Met d’Amore achter zich werkte Chalk zich geduldig en snel door de zich opeenhopende stapel dagelijkse zaken. Keizer Ch’in Shih Huang Ti, zeiden ze, schreef honderdtwintig pond documenten per dag en had nog voldoende tijd om de Grote Muur te bouwen. Natuurlijk, de documenten werden geschreven op bamboematjes in die dagen, dus veel zwaarder dan minivelletjes.

Maar de oude Shih Huang Ti verdiende toch bewondering. Hij was een van Chalk’s helden.

Hij zei: ‘Hoe laat belde Aoudad dat rapport door?’

‘Een uur voordat u wakker werd.’

‘Ik had gewekt moeten worden. Dat weet je. Dat weet hij ook.’

D’Amore’s lippen vormden een elegante boog van smart. ‘Omdat er geen crisis was, dachten we —’

‘Je had ongelijk.’ Chalk draaide zich snel om en nagelde d’Amore vast met een snelle blik. D’Amore’s ongemak vervulde tot op zekere hoogte Chalk’s behoeften, maar niet voldoende. Het gekronkel van zijn ondergeschikten voedde hem niet meer dan een hap stro. Hij had rood vlees nodig.

Hij zei: ‘Dus Burris en het meisje hebben kennis gemaakt.’

‘Met veel succes.’

‘Ik wou dat ik ’t gezien had. Hoe gedroegen ze zich tegenover elkaar?’

‘Ze zijn allebei een beetje stroef. Maar in wezen sympathiek. Aoudad denkt dat ’t wel goed zal gaan.’

‘Heb je al een reis voor ze gepland?’

‘Dat is aan de gang. Luna Tivoli, Titan, de hele interplanetaire toer. Maar we laten ze beginnen in Antarctica. Accomodatie, details — alles is onder controle.’

‘Goed. Een kosmische huwelijksreis. Misschien zelfs een bundeltje vreugde om het verhaal wat op te fleuren. Dat zou iets zijn, als hij vruchtbaar blijkt te zijn! We weten dat zij ’t is, bij God!’

D’Amore zei zorgelijk: ‘Wat dat aangaat, de vrouw van Prolisse ondergaat op dit moment een test.’

‘Dus je hebt haar te pakken gekregen. Prachtig, prachtig! Stribbelde ze tegen?’

‘Er is een goede smoes gebruikt. Ze denkt dat ze wordt onderzocht op vreemde virussen. Tegen de tijd dat ze weer bijkomt hebben we de zaadanalyse en ons antwoord.’

Chalk knikte kort. D’Amore verliet hem en de omvangrijke man pakte de band van Elise’s bezoek aan Burris uit het rek en deed hem in de projector om hem nog eens te zien.

Chalk was ertegen geweest, in het begin, dat ze hem een bezoek bracht, ondanks Aoudad’s aandrang. Maar al na korte tijd was Chalk gaan begrijpen dat er wel voordelen inzaten. Burris had nog geen vrouw gehad sinds zijn terugkeer op aarde. Signora Prolisse had, volgens Aoudad (die het kon weten) een gepeperde honger naar het verwrongen lichaam van de metgezel van haar overleden echtgenoot. Laat ze dan maar bij elkaar, kijken wat Burris doet. Een prijsstier dient niet een hogelijk geadverteerde paring opgedrongen te krijgen zonder enige voorbereidende proefnemingen.

De tape liet aan duidelijkheid niets te wensen over. Drie verborgen camera’s, slechts enkele moleculen in lensdiameter, hadden alles vastgelegd. Chalk had de gebeurtenis al driemaal afgedraaid, maar er waren steeds weer nieuwe nuances te ontdekken. Het gadeslaan van een nietsvermoedend paar bij de liefdesdaad gaf hem geen bijzondere emotie; hij kreeg zijn genot op meer verfijnde wijze, en de aanblik van het beest met twee ruggen was alleen interessant voor pubers. Maar het was nuttig om iets van Burris’ verrichtingen te weten te komen.

Hij spoelde de tape door tot na de inleidende conversatie. Wat lijkt ze zich te vervelen wanneer hij haar zijn avonturen vertelt! Wat is hij ontsteld als ze hem haar lichaam laat zien! Waarom heeft hij zo’n angst? Hij is geen beginneling met vrouwen. Natuurlijk, dat was zijn oude leven. Misschien is hij bang dat ze zijn nieuwe lichaam afstotend zal vinden en zich op het beslissende moment van hem zou afkeren. Het ogenblik van de waarheid. Chalk overdacht het. De camera’s konden Burris’ gedachten niet openbaren, zelfs niet zijn emotionele toestand, en Chalk had zelf geen stappen ondernomen om zijn gevoelens af te tappen. Dus alles moest met logica worden opgelost.

Burris aarzelde. De dame was vastberaden.

Chalk bestudeerde de naakte tijgerin toen ze haar eis op tafel gooide.

Een ogenblik lang leek het alsof Burris haar zou afwijzen — niet geïnteresseerd in seks, of in elk geval niet geïnteresseerd in Elise. Te nobel om op de vrouw van zijn vriend te liggen? Of nog steeds bang om zichzelf te vertonen aan haar, zelfs terwijl ze daar duidelijk naar snakte? Elise nog steeds vastbesloten. De doktoren die Burris bij zijn terugkeer hadden onderzocht, zeiden dat hij nog steeds in staat was de daad te verrichten — voor zover ze dat konden nagaan — en nu bleek wel dat ze helemaal gelijk hadden gehad.

Elise’s armen en benen zwaaiden door de lucht. Chalk friemelde aan zijn onderkinnen toen de nietige figuurtjes op het scherm het ritueel verrichtten. Ja, Burris kon ook nu nog beminnen. Chalk verloor zijn belangstelling toen de paring naar zijn climax liep. De tape liep af na een laatste shot van uitgeputte gestalten naast elkaar op het doorwoelde bed. Hij kon beminnen, maar baby’s maken? Chalk’s mannen hadden Elise direct nadat ze de kamer van Burris verlaten had onderschept. Een paar uur geleden had de wulpse dame buiten kennis op een dokterstafel gelegen, de zware benen uit elkaar. Maar Chalk voelde dat hij deze keer een teleurstelling te verwerken zou krijgen. Vele dingen lagen binnen zijn macht, maar niet alle.

D’Amore was terug.

‘Het rapport is binnen.’

‘En?’

‘Geen vruchtbaar sperma. Ze kunnen niet goed nagaan wat hij heeft, maar ze zweren dat hij zich niet kan voortplanten. De vreemden moeten ook hieraan iets veranderd hebben.’

‘Jammer,’ zuchtte Chalk. ‘Dat is één benadering die we moeten doorstrepen. De toekomstige mevrouw Burris zal geen kinderen bij hem hebben.’

D’Amore lachte. ‘Ze heeft al baby’s genoeg, vind je niet?’