Лістоўе Listowie

Увечары на Сакольcкай / Wieczory na Sokólskiej

Увечары на Сакольcкай

Быў у мяне вечар вясёлы, вечар імглісты, калі пад стрэхамі загуменняў Сакольскай вуліцы лавіў я сонных вераб'ёў. Ад поля нядобра паглядваў смутак; сябры не заўважалі ягоных вялікіх вачэй. Ім не было страшна, i мне пры ix...

Вераб'ёў укідалі мы цераз фортку ў майстэрню шаўца Франка Глянцпаперчыка, старога карцёжніка, i яго шайкі. Узнімалася сумятня. Глянцпаперчык прыкідваўся раззлаваным i ў нечаканым замяшанні спрытна мяняў нязручную для яго карту... А потым выбягаў на парог, каб перапалохаць нас, хітра ведаючы, што мы зноў вернемся i будзе яму ад гэтага новы шанц на туза.

Wieczory na Sokólskiej

Wesoły dla mnie był i mglisty był ten wieczór, kiedy pod strzechami gumien na tyłach Sokolskiej ulicy łowiłem śpiące wróble. Z pola patrzył niedobry smutek. Koledzy nie widzieli jego wielkich oczu, nie bali się; i ja przy nich także...

Wróble wpuszczaliśmy przez lufcik do warsztatu szewca: Franka Glancpapierczyka, starego karciarza. Franek grał z kompanami. Z szajką grał. Robił się rwetes, Franek ocykał się wściekły i w zamieszaniu podmieniał sprytnie złą kartę...

Bardziej głupiego dowcipu nie umieliśmy wymyślić.

Przeł. Jan Czopik