Лістоўе Listowie

Прыгожай / Najwyższe piękno

Прыгожай

Думаеш, што ўвесь свет ля ног тваіх ляжа i ласкавай усмешкі папросіць? Дарэмна мучыш сябе снамі непраўдзівымі ды годы маладыя траціш. Думает, што станам стройным жыццё ашукаеш i бляскам сваім яго аслепіш? Не выракайся мазаля працавітага ды горычы слёз. Думает, што шчасце ў целе раскошным тваім i бяздумных чорных вачах? Не кожнаму дадзена трывожнасць кахання ды радасць ягоную адчуць.

Прыгожая ты, але на цябе можна толькі паглядзець, бы на куст ружы дзікай пры гасцінцы, i пайсці далей.

Najwyższe piękno

Myślisz, że cały świat legnie u twoich nóg i o łaskawy uśmiech poprosi? Daremnie męczysz siebie nieprawdziwymi snami i młode lata tracisz.

Myślisz, że strojnym wyglądem życie oszukasz i olśnisz je swym blaskiem? Nie wyrzekaj się żmudu i goryczy łez.

Myślisz, że szczęście jest jeno w twym rozkosznym ciele i bezmyślnych czarnych oczach? Nie każdemu dano odczuć niepokój kochania i potem radość.

Piękna jesteś, o, bardzo piękna! Ale na ciebie można tylko popatrzeć. Niby na krzak dzikiej róży przy gościńcu. I pójść dalej.

Przeł. Jan Czopik