Лістоўе Listowie

Касец / Kosiarz

Касец

Неба распалена да беласці. Усюды, як векам кінуць, гоні.

Вось i жніво прыйшло!

Удыхваю пах хлеба, не спяшаючыся скідаю з плячэй касу i вастру яе. Жаўрук увышыні славіць працавітасць маю аж па суседнія вёскі. Іісршым я выйшаў у поле!

Сівавусыя каласы кланяюцца ў пояс i просяцца: „Ну пажні! Ну пажні! Ну пажні! Жні-пажні! Жні-пажні!"

І я жну-кашу, кашу ды кашу, i аж не думаю ад радасці, што будзе хлеб. Хоць такая карысць ад мяне.

Kosiarz

Niebo rozpalone do białości. Wszędzie, jak okiem sięgnąć, łan.

Nastał czas żniwa.

Wdycham zapach chleba, nie śpiesząc się, zdejmuję z ramienia i ostrzę kosę. Skowronek na wysokościach sławi moją pracowitość — w sąsiednich wsiach słychać. Pierwszy wyszedłem w pole!

Białowąse kłosy kłaniają się w pas i proszą: Koś, bo czas, koś, bo czas! Kośby czas!

I jest mi tak radośnie od ich dojrzałości.

przeł. Jan Czopik