Багровы цень

kuol zmerkne deń

i anhieł t’my

rozpostyryt bramy krył

a promni soncia

zasznurujut horyzont

hlidżu

jak temry źmiyej

powze

z wselennoji

hłubin

i siyeje iskry zuor

w pasjans żyt’ja

novonarodżany prostuor

a steżku dion

stebnuje w znaki kodu

kob w huszczy zmanczyvych doruoh

ich istinu zberuoh

svuoj zuorny dar

w deń roduw

koli tvuoj perszy kryk

wselenny kalendar

odmiyetiw mih

i nałożyw pieczat’ na skryniu losu

mniye b

iskorku zorye mojye najti

i jti

na sercia azimut

de mene żdut

po kres

mojoho czasu