Багровы цень

пакуль памеркне дзень

і ангел цьмы

разгорне брамы крыл

а промні сонца

зашнуруюць гарызонт

бачу

як цемры змей

выпаўзае

з космасу

глыбінь

і сее іскры зор

у пасьянс жыцця

нованароджаны прастор

і сцежкі дзён

шыфруе ў знакі коду

каб у гушчы зманлівых дарог

іх ісціну збярог

свой зорны дар

у дзень народзін

калі твой першы крык

сусветны каляндар

прызнаў у міг

й пячаць прыклаў да скрыні лёсу

мне б

золаку майго іскрынку

адшукаць

і на азімут сэрца

праставаць

дзе чаканы ўжо

на ўскраі

свайго часу