Багровы цень

промністай

прабоінай

у небасхіле

сонца звякнула аб шыбіны акон

зварухнуліся вусны дрэў

у пацалунку першай цеплыні

у позірку воч яе

дзень

зацвіў

крыштальнымі пузыркамі мрояў

што выпырснулі ў прастору неба

каб растрэскаўшыся аб яго купал

арасіць

зямлю

святымі

іскрамі

дзявочай чысціні

нараджаўся першы дзень вясны

я міг гэты

прагна

піў

з вуснаў

што побач