X


Зьнямела дружына,

Зьнямеў малады,

Трэба ж, не ставала

Гэтакай бяды.

Зналі, на якія

Гулі клікаў пан,

Што ўчыніць з Аленай

Распусны тыран.

Здрыгнуў Тамаш страшна,

Пабялеў, як труп,

Слупам вочы сталі,

I сам стаў, як слуп,

На тое ж Аленку

Ўзяў жонкай цяпер,

Каб над ёй глуміўся

Распасьвены зьвер?!

I схапіў няшчасны

Точаны тапор,

Ажна ўсіх затрэсла

Жудасьць, як віхор.


Загрузка...