Грыміць палац белы –
Ў пана йдзе банкет,
Гуляе магнаціва
Гулка, на чым сьвет.
Сталы паўнютэнькі
Яды дарагой,
Дарагія віны
Ліюцца ракой.
Бяз сораму жарты
У п'яных пайшлі,
Аж іх жонкі, дочкі
Са стыду ўцяклі.
I гэтага толькі
Хацеў зброд п'яны.
– Дзевак сюды! Дзевак! –
Крыкнулі паны.
Гаспадар гасьцінны
Ўгадзіць рад гасьцям. –
Тут Алену ўспомніў,
К якой лас быў сам.