Гэй, думка ўдалая,
Ты мяне нясі
Па роднай старонцы –
Па Белай Русі!
Нясі ў час мінулы,
Як горасна тут
Год таму з паўсотні
Жыў наш бедны люд.
Сьмерць ішла ня ў часе,
Дый не к аднаму,
Жаліцца ў няшчасьці
Не было каму.
На бяду і гора,
На сьлёзы і жаль
Паншчына спраўляла
Свой прадсьмертны баль.
Хоць мінуў даўно ўжо
Час той – ліхадзей,
Але не мінула
Памяць у людзей.