II


Гэй, думка ўдалая,

Ты мяне нясі

Па роднай старонцы –

Па Белай Русі!

Нясі ў час мінулы,

Як горасна тут

Год таму з паўсотні

Жыў наш бедны люд.

Сьмерць ішла ня ў часе,

Дый не к аднаму,

Жаліцца ў няшчасьці

Не было каму.

На бяду і гора,

На сьлёзы і жаль

Паншчына спраўляла

Свой прадсьмертны баль.

Хоць мінуў даўно ўжо

Час той – ліхадзей,

Але не мінула

Памяць у людзей.


Загрузка...