Нікому

Раз, пекна прыбраўшысь,

Быццам на кірмаш,

Пайшлі ў двор да пана

Алена й Тамаш.

Прыйшлі. Пан к ім выйшаў,

А яны да ног:

«Пазволь пажаніцца

Нам, ясны панок!»

«Жаніцеся! – што ж там... –

Кажа пан з двара. —

Калі ж будзе шлюб ваш?» –

«Панок, на Пятра».

Як прыйшлі, йдуць нашы

Дамоў жаніхі.

Весела варкочуць...

Пан добры такі.

I няўцям ім, бедным,

Што за імі ўсьлед

Ліха злое пхнецца

I натворыць бед.