На Куццю

На небе зоры ўжо мігцяць,

На полі срэбны снег іскрыцца;

На бел-свет дзівы выпраўляць

Пляцецца ночка-чараўніца.

Глуш абнялася з цішыной

I спавівае ўсё у чары,

Паўзуць і сеюць шорах свой

Старым парадкам цені-мары.

Вылазе з цемры бледны звод,

Глядзіць сліўнём на долы, горы

I тут і там пускае ў ход

Свае нямыя загаворы.

I тут і тамка свой прыгон

Распасцірае царства ночы;

Салодкі сон, магільны сон

Смяецца свету ўсяму ў вочы.