На Куццю

На беласнежны на пасад

Усходзе князь, усходзе княжна,

За імі слуг пачэсны рад

Стаіць задумліва, суважна.

Агні брыльянтаў, як зарніц,

Зіяюць з княжацкай кароны, —

Краса б'е з князеўных зраніц,

Як бліск маланак развуглёны.

Звярнулі вочы ўсе ў іх бок,

Прымоўклі гоманы дружыны;

Ўсіх званых зблізку і здалёк

Саколім вокам князь акінуў.

Бярэ коўш соладка віна,

П'е за дружыну маладую,

I княжна з князем п'е да дна;

Князь гутарку павёў такую.