На Куццю

Закончыў князь, махнуў рукой;

Уходзяць тры ганцы ў святліцу,

Ідуць суважнаю ступой

I князю й княжне пакланіцца.

А першы гэткі светлы быў,

Як небам сланыя праменні:

Ў руцэ меў светач, што на здзіў

Усе усюды зводзіў цені.

А быў другі і з ног і з рук,

Як гром з жывымі перунамі:

Ў руцэ меў стрэл жалезных пук

I лук стальны меў за плячамі.

А трэці быў і раб і цар,

I слаб і дуж ва ўсякім дзеле,

Як вечнасць, молад быў і стар;

Меў гуслі — на грудзях віселі.