На Куццю

Садзіцца княжна, князь, кругом

Садзіцца вольная дружына;

Шуміць бяседа за сталом,

Плыве часіна за часінай.

I разгараецца ясней

Паходня радасці забытай,

I светазарнасцю сваей

Вясёлкі сее самавіты.

Ямчэй нацягваецца лук,

Цэль рассякаюць агнястрэлы,

Дрыжыць паўчына і павук,

Дрыжыць прыблудак ачарнелы.

Рахкочуць гуслі звон у звон,

На бел-свет розгалас нясецца,

Як бел-свет, коціцца разгон

I ў думцы казкай раздаецца.