На Куццю

Плыве шумліва, як рака,

Бяседа вольная такая,

А ўжо нявідзіма рука

На небе поўнач адзначае.

Залопаў крыллямі пятух, —

I ціхне-ціхне ўсё ў замчышчы;

Замоўк разгул, агонь патух,

Старое згасла папялішча.

На пустку ўзбрыўшы, воўк завыў,

Пуціну заяц перамераў…

А быў тут хто або не быў, —

I так і гэтак мала веры.

I так і гэтак свой прыгон

Распасцірае царства ночы:

Салодкі сон, магільны сон

Смяецца свету ўсяму ў вочы.