На Куццю

«Адзін, адзін раз толькі ў год

Збірацца можам з ласкі року,

Каб год іржавы карагод

Зганяць з мінуўшчыны далёкай.

Нас не кранулі косы змен:

Царым мы ў дум жывых гэйнале,

Хоць на падмурках гэтых сцен

Другія наш пасад занялі.

Багі другія верх бяруць,

Суды вядуць над нашым краем,

Свяцільні ж нашы не замруць,

Што ў сэрцах вольных рассвятляем.

Прашу паклікаці ганцоў

I месца даці ім па чэсці:

Ад нашых стоптаных капцоў

Якія нам прыносяць весці?..»