7 ЛІСТАПАДА 1990 ГОДА.


Крыж за зорку вышэй назаужды,

Ён — як зорка з абсечаным промнем

Нахіліўся над горадам сонным, .

Дакрануўся да срэбнай вады.

Ён не можа, не лёс — пуставаць.

Ён жа створаны для выкуплення.

Бог ці раб, дасканалы ці дрэнны —

Нехта мусіць на ім паміраць.

І загрукаў пад зорамі дах — .

Свята зброі вянчаюць салютам.

Не знайшлося на свеце Хрыста —

Не знайшлося работы і Юдам.

І святлее пахілены крыж,

Растае ў раўнадушнай прасторы.

Я вітаю прывычнае гора.

Божа, божа,

чаму ж ты маўчыш?

Загрузка...