Адукацыя

Віншую вас, мы выміраем!

Цяпер не доўга ўжо цярпець.

Край зробіцца сапраудным раем,

Калі яго ачысціць смерць.

І застануцца толькі душы

Сярод нябачаных раслін.

Тутэйшы люд сціхае мужна,

Як жук, што ўпаў у фармалін.

І ад здзіўлення пакруглелі

Разважлівыя вочы зор.

Жыць годна мы, браткі, не умелі.

Так церпіць, толькі хто памёр.

А навалач, што нас знішчае,

"Прабачце" скажа —

і на дне.

Збірайцеся!

Харон прычаліў

На цермаядзерным чаўне.