Адзінота. Яна часам урываецца ў нашае імклівае жыццё, прыходзідь раптоўна і дае нагоду для роздуму - што адбываецца на гэтай зямлі, чаму жыццё складваецца менавіта так, а не інакш? Адзінота не дае спакою. Няўтульна робіцца у гэтым сьвеце: не разумеюць сябры, не ўсьміхаецца каханая...
І тады хочацца пазбыцца тлуму вуліцы, гоману людзей, застацца сам-насам са сваімі думкамі, памарыць аб нечым нязбыўным, пакорпацца у сваёй душы, адшукаць нешта згубленае. Хочацца адысьці крыху ад недаробленых справаў, проста азірнуцца на пройдзены шлях.
Менавіта ў такія хвіліны і спатрэбіцца кніжка вершаў "Адукацыя". Гэта твой сябар, палёгка для душы. Сэрца тваё адыдзе, палякчэе. На ўсё раней незразумелае ты будзеш глядзець зь іншага боку, і нават тыя людзі, што здаваліся надакучлівымі, будуць прыемна ўсьміхацца табе. Вось пабачыш!