Адукацыя

Мокры асфальт.

І ляжыць пад нагамі горад,

Жоўтымі лісцямі

да цішыні прыбіты.

Толькі дажджынкі

нешта пра боль гавораць,

Як разбіваюцца

аб манумент гранітны.

Горад чужынцаў.

І горад варожых дурняў.

Як раздражняю я іх

хадой нетаропкай.

Людзі без душаў,

нібыта жывыя труны,

Душы — бы храмы

дзе больш не начуюць богі.

А па праспекце не можна

ісці калекам,

Страшна дзяўчатам

прыгожымі быць адкрыта.

Як у Расеі — такія ж

«ліхтар, аптэка»,

Ад Беларусі —

адны радыёнукліды.

Мокры асфальт.

і блішчыпь пад нагамі неба.

Слова "часопіс"

не вецае кіяксёрка.

Шыльда двухмоўная

крывіцца над аптэкай.

Плача ліхтар.

Ноч і вуліца.

Вецер горкі.