Адукацыя

Гэты вецер — апошні мой вецер,

апошні мой дзень.

Заутра ператваруся ў істоту

з праграмаю "Выжыць".

Колькі можна аплакваць

бяздушша, бязлітаснасць бліжніх

І мяне не пазнае назаутра

уласны мой цень.

Я не буду стаяць убаку

ад гарластаі чаргі.

Я на брудную лаянку

стану нарэшце адказваць.

Я зраблюся вясёлай,

апранутай добра, рухавай,

Гэта буду не я—

але тут не патрэбна такіх.

Вецер,

вецер,

заплаканы вецер,

апошні святы...

Як душа памірае пакутна—

і вольнае цела.

Я змяшаюся заўтра

з натоўпам людзей азвярэлых.

Не,

найлепей зраблюся

асеннім лістом залатым.