Szymborska Wisława (ur. 1923), jedna z najwybitniejszych współczesnych poetek, krytyk literacki, felietonistka, tłumaczka barokowej poezji francuskiej, laureatka Nagrody Nobla w 1996. Od 1931 mieszka w Krakowie. Podczas okupacji pracowała, jako urzędniczka kolejowa. Debiutowała w 1945 w dodatku do "Dziennika Polskiego" pt. "Walka" wierszem Szukam słowa. Od 1947 do 1948 była sekretarzem redakcji dwutygodnika "Świetlica Krakowska". W latach 1953-1976 pracowała w redakcji "Życia Literackiego", gdzie przez wiele lat kierowała działem poezji i prowadziła pocztę literacką, oraz od 1968 publikowała felietony z cyklu Lektury nadobowiązkowe (kontynuowane obecnie w "Gazecie Wyborczej"). Rozgłos i uznanie władz przyniosły jej pierwsze, socrealistyczne tomy wierszy Dlatego żyjemy i Pytania zadawane sobie. Należała do PZPR do 1966, kiedy oddała legitymację partyjną, po usunięciu z partii L. Kołakowskiego. W 1976 po wydarzeniach radomskich odeszła z redakcji "Życia Literackiego". Publikowała m.in. w Odrze”, „Twórczości”, „Współczesności”, „The Literary Review”. Współpracowała z opozycją demokratyczną. W latach 1981-1983 należała do zespołu redakcyjnego wydawanego w drugim obiegu krakowskiego miesięcznika "Pismo". W latach 80. współpracowała z podziemnym czasopismem "Arka" oraz z paryską "Kulturą". W 1988 współzakładała Stowarzyszenie Pisarzy Polskich. Od 1996 jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Twórczość Szymborskiej cechuje precyzja i oszczędność słowa, język potoczny, posługiwanie się ironią i paradoksem, treści filozoficzne.