Romeo və Cülyetta

İkinci səhnə

Kapulettinin bağı. Romeo daxil olur.

Romeo. Yara görməyənlər gülər yaraya.

Cülyetta eyvanda görünür.

Dayan bir! Eyvanda o işıq nədir?

Ora Qızıl Şərqdir, Cülyetta Günəş!

Çıx, ey parlaq Günəş, paxıllığından

Sənə kin bəsləyən bu Ayı öldür.

Sən ondan daha çox gözəlsən deyə,

Qəmdən xəstələnib, rəngi saralıb.

Ona xidmət etmə, onun sarımtıl,

Solğun libasını əyninə geymə,

Belə libasları təlxəklər geyər.

Ah, mənim həyatım, ah, mənim eşqim!

Görəsən, bilirmi kim olduğumu?!

Dodağı tərpənir, danışmır fəqət. Bu nədir?

Gözləri danışır onun.

Cavab verəcəyəm, çox sırtığam mən,

Axı, danışmayır o ki mənimlə.

İki ən işıqlı, ən parlaq ulduz

Vacib bir iş üçün göydən gedəndə

Qəşəng gözlərinə yalvarıb onun:

Onlar gələnədək şəfəq saçsınlar.

Ah, onun gözləri gül camalıyla

Göydə nur saçsaydı həqiqətən də,

Onun yanağının al şəfəqləri

Dan yeri çırağı utandırantək

Bütün ulduzları utandırardı.

Elə nur yayardı onun gözləri,

Quşlar cəhcəh vurub qanadlanardı,

Gecəni işıqlı səhər sanardı.

Əlinə söykəyir yanağını, bax!

Onun yanağına toxunmaq üçün

Kaş onun əlində əlcək olaydım.

Cülyetta.

Ah, yazıq halıma!

Romeo.

O nəsə dedi.

Danış, yenə danış, gözəl mələyim. Yerdən insanların matmat baxdığı,

Tənbəl buludların arası ilə

Büllur, saf havanın qoynunda uçan

Göylərin qanadlı qasidi kimi,

Bu zülmət gecədə başının üstdə

Sən necə nurlusan, necə qəşəngsən!

Cülyetta.

Romeo, nə üçün sən Romeosan?

Üz döndər atandan, əl çək anandan.

Yox, əgər sən bunu istəmirsənsə,

Onda, gəl, and iç ki, sevirsən məni,

Özün Kapuletti olmayım heç vaxt.

Romeo (özözünə). Mən yenə dinləyim, ya cavab verim?

Cülyetta.

Yalnız sənin adın düşməndir mənə,

Sən özün Montekki deyilsən, axı.

Nə əlin, ayağın, nə qaşın, gözün,

Nə do ki, dünyada insana məxsus,

Başqa heç bir üzvün Montekki deyil.

Lap başqa ad olsun, adda nə var ki?

Qızılgülə başqa bir ad versələr,

Onun gözəl ətri dəyişər məgər?

Romeo rütbəsiz, adsız da elə

Kamal zirvəsində durardı belə.

Romeo, gəl, üzvü hisson olmayan

Təkcə bu adını sən at üstündən,

Əvəzində bütün varlığımı al.

Romeo.

Səni öz sözündən tutacağam mən.

Mənə sevgilim de, mən də adımı

Uəyişim, Romeo olmayım daha.

Cülyetta.

Qaranlıq gecədə gizli sirrimdon

Ey xəbərdar olan, söylə, sən kimsən?

Romeo.

Müqəddəs ilahə, bilmirəm indi

Sənə öz adımı necə deyim mən? Nifrət eyləyirəm adıma özüm,

Çünki mənim adım sənə düşməndir.

Kağız üzərinə yazılmış olsa,

Onu tikətikə parçalayardım.

Cülyetta.

Səndən hələ yüz söz eşitməmişəm,

Səsin, gör, necə də tanışdır mənə.

Ah, sən Romeosan, Montekkisənmi?

Romeo.

Heç biri deyiləm, gözəl məleykə,

Çünki hər iki ad xoşuna gəlmir.

Cülyetta.

Bura necə gəldin, nə üçün gəldin?

Hündürdür, möhkəmdir bağın hasarı.

Qəflətən rast gəlsən qohumlarıma,

Ölüm olacaqdır burda qismətin.

Romeo.

Uçdum eşqin zərif qanadlarıyla,

Eşqi daş divarlar saxlaya bilməz.

Hər şeyə qadirdir ülvi məhəbbət,

Mənə qohumların nə edə bilər?

Cülyetta. Səni görən kimi öldürəcəklər.

Romeo.

İyirmi qılıncdan sənin gözlərin

Daha qorxuludur, daha dəhşətli.

Lütf elə, sən mənə nəvazişlə bax,

Bu məni qoruyan zireh olacaq.

Cülyetta. Kaş ki, onlar səni görməyəydilər.

Romeo.

Gecənin pərdəsi gizlədər məni.

Layiq deyiləmsə sevginə əgər,

Rast olum onların nifrətinə mən.

Sənin saf eşqindən məhrum olmaqdan

Onların əlində ölmək yaxşıdır.

Cülyetta. Axı, kim gətirdi səni bu yerə?

Romeo.

Məhəbbət, məhəbbət köməkçim oldu. O məsləhət verdi aydın, səmimi,

Mən də ona verdim öz gözlərimi.

Dənizçi deyiləm, fəqət yenə də

Olsaydm dünyanın o başında sən,

Bu nadir inciyə qovuşmaq üçün

Sonsuz ümmanları üzüb keçərdim.

Cülyetta.

Qaranlıq üzümü gizlətməsəydi,

Mənim sözlərimi eşitdiyinçün

Od tutub yanardım xəcalətimdən.

Sözümü danardım ədəb naminə,

Ancaq riyakarlıq nəyə gərəkdir?

Məni sevirsənmi? İnanıram ki,

«Bəli» deyəcəksən. Bilirəm bunu,

And içib, yalan da deyə bilərsən.

Axı, deyirlər ki, Yupiter özü

Sevgiyçün içilən andlara gülür.

Ah, əziz Romeo! Doğrusunu de,

Məni sevirsənmi? Əgər düşünsən,

Könlümü çox asan almısan ələ,

Tökərək inadla qaşqabağımı,

Sənə «yox» cavabı verərəm ki, mən

Xeyli yalvarasan, ancaq dünyanı

Mənə versələr də, etmərəm bunu.

Ah, gözəl Montekki, həqiqətən də

Bütün varlığımla sevirəm səni.

Bəlkə, buna görə, sən buna görə

Mənim əxlaqımı yüngül sanırsan.

İnan ki, öz saxta hərəkətiylə

Abırlı, ismətli görünənlərdən

Mən daha namuslu, daha sadiqəm.

Mən daha təmkinli ola bilərdim,

Lakin sən eşitdin etirafımı.

Bu işimə görə bağışla məni.

Qaranhq gecənin açdığı bu saf,

Bu coşqun sevgimi yüngüllük sayma,

Romeo. Barlı ağacların başına göydən

Gümüş səpən xoşbəxt Aya and olsun.

Cülyetta.

Ah, hər ay şəklini bir yol dəyişən

Sən o etibarsız Aya and içmə,

Etibarsız olar məhəbbətin de.

Romeo. Bəs nəyə and içim?

Cülyetta.

Heç nəyə heç vaxt; Ya da istəyirsən,

Allah bildiyim, Bakir varlığına özünə and iç.

Onda inanaram sənə ürəkdən.

Romeo. Əgər ülvi sevgim…

Cülyetta.

Dayan, and içmə!

Səni gördüyümə şad olsam da mən,

Bu gecə bu əhddən könlüm şad deyil.

O çox tez, çox ani, çox nagahandır –

Biz şimşək sözünü hələ deməmiş

Çaxan bir şimşəyə yaman bənzəyir.

Gecən xeyrə qalsın, mənim əzizim.

Biz bir də yenidən görüşən zaman

Qoy yayın bu həyat nəfəsi ilə

Bu eşq tumurcuğu qəşəng gül olsun,

Gecən xeyrə qalsın, xeyrə qalsın.

Mənim könlümdəki dinclik, rahatlıq

Sənin də könlündə hökm etsin artıq!

Romeo. Ah, məni beləcə qoyub gedirsən?

Cülyetta. Əzizim, bu gecə nə istəyirsən?

Romeo. Sevgi, vəfa andı andıma qarşı.

Cülyetta.

Bu andı içmişəm mən səndən əvvəl.

Heyf, olan oldu, keçən də keçdi.

Romeo.

Götürmək istərdin andını geri?

Bəs bunun səbəbi nədir, sevgilim?

Cülyetta.

Sənə bildirməkçün sədaqətimi

İstərdim təzədən and içim sənə.

Mənim nəyim varsa, nə arzum varsa,

Səndən də tək onu istəyirəm mən.

Mənim soxavətim sahilsiz dəniz,

Mənim məhəbbətim dərya tək dərin.

Nə qədər bəxş etsəm sənə eşqimi,

O qədər çoxalır ümmanlar kimi.

Dayə içəridən çağırır.

Evdən səsküy gəlir; di get, yaxşı yol.

Sevimli Montekkim, əhdə sadiq ol.

Gəldim, əziz dayə! Mənim sevgilim,

İndi qayıdıram, dayan bir azca (Gedir).

Romeo.

Oh, müqəddəs gecə, müqəddəs gecə!

Qorxuram, gördüyüm bir yuxu ola.

Belə həddən artıq şirin əfsanə,

Belə bir möcüzə həqiqət olmaz.

Cülyetta eyvana qayıdır.

Cülyetta.

Üç kəlmə söz deyim, sonra gedərsən.

Əzizim Romeo, əgər doğrudan

Mənimlə evlənmək istəyirsənsə,

Sübh tezdən yanına göndərəcəyim

Adama bildir ki, harda, nə zaman

Sən kəbin kəsdirmək niyyətindəsən.

Ayağın altına atıb bəxtimi,

Arxanca gəzərəm bütün dünyanı.

Dayə (içəridən). Göyərçin!

Cülyetta.

Gəlirəm, gəlirəm indi.

Yox, əgər niyyətin yaxşı deyilsə,

Xahiş eyləyirəm səndən…

Dayə (içəridən). Göyərçin!

Cülyetta.

Bu saat, bu saat. Gəlmə bir daha,

Məni öz dərdimlə sən yalqız burax.

Sabah mütləq adam göndərəcəyəm.

Romeo. O zaman könlümdə arzufer çiçək…

Cülyetta. Gecən xeyrə qalsın sənin min kərə!

Romeo.

Min yol bu həsrətdir nurlu gözlərə.

Görüşə gedirik üzü gülər, şən,

Elə bil məktəbli qayıdır dərsdən.

Görüşdən gəlirik kədərlə ancaq,

Elə bil məktəbə gedir bir uşaq.

(Yavaşyavaş getməyə başlayır).

Cülyctta yenidən eyvana qayıdır.

Cülyetta.

Sss, Romeo, sss! Ah, sən hardasan?

Əgər ovçu səsi olsaydı məndə,

Səsləyərdim geri öz tərlanımı.

Köləlik tutqun səs, bağıra bilməz.

Mən azad olsaydım, dönədönə hey

Elə qışqırardım, Romeo adı

Yayılardı bütün bu kainata

Dünyanın ən böyük əkssədasıtək.

Romeo.

Yenə mənim ruhum məni çağırır.

Aşiqlərin səsi gecə saf, şirin,

Səslənir ən incə musiqi kimi.

Cülyetta. Romeo!

Romeo. Əzizim!

Cülyetta.

Saat neçədə

Sabah mən yanına adam göndərim?

Romeo. Düz saat doqquzda.

Cülyetta.

Mütləq, əzizim.

Ah, o vaxta kimi dözmək dəhşətdir,

İyirmi ilə qədər görünər mənə.

Unutdum, nə üçün çağırdım səni?!

Romeo. Yaxşı, yadına sal, mən oturum burda.

Cülyetta.

Sən burda yenə də durasan deyə,

Yenə də hər şeyi unudacağam.

Yadımda, fikrimdə tək bu qalacaq:

Necə də gözəldir səninlə olmaq.

Romeo.

Gülüm, sən hər şeyi unutmaq üçün

Hər şeyi unudub qalaram burda.

Cülyetta.

İşıqlaşır. Kaş ki, sevimli quştək

Uzaq getməyəydin yanımdan heç vaxt.

Elə quş kimi ki, qızcığaz onun

Ayağını ipək sapla bağlayıb,

Əlində saxlayır onu hər zaman.

Ayağı zəncirli bədbəxt dustağı

Əlindən buraxır azca kənara,

Qısqanaraq onun azadlığına

Yenə ipək sapı çəkir geriyə.

Romeo. Sənin quşun olmaq istərdim, gülüm.

Cülyetta.

Mən də sənin quşun, ancaq, sevgilim,

Səni öldürərdim nəvazişimlə.

Hələlik, hələlik, di get, yaxşı yol.

Ayrılıq şirin qəm, qəmlə yaşardım.

Səninlə sübhəcən vidalaşardım.

Gedir.

Romeo.

Sənə şirin yuxu, dinclik, əzizim!

Kaş yuxun, dincliyin olaydım özüm!

Rahibin yanına mən gedəm gərək,

Sevincimi deyib, istəyəm kömək.

Gedir.