Romeo və Cülyetta

Birinci səhnə

Rahib Lorensonun hücrəsi. Lorenso ilə Paris daxil olurlar.

Lorenso. Nə, cümə axşamı? Vaxt, çox azdır ki.

Paris.

İşi tələsdirən qayınatamdır,

Ona mane olmaq istəmirəm mən.

Lorenso.

Siz qızın rəyini bilmirsiniz, hə?!

Heç bele hərəkət xoşuma gəlmir.

Paris.

Həmişə ağlayır o, Tibalt üçün.

Onunla danışmaq mümkünmü məgər?

Göz yaşı çağlayan bir ailədə,

Axı, gülə bilməz eşq ilahəsi.

Qızın dərdlə bu cür inləməsini

Olduqca qorxulu sayır atası.

Elə zənn edir ki, təcili nikah

Onun göz yaşını saxlayacaqdır.

Təklikdə sel kimi daşan göz yaşı

Birlikdə tezliklə quruya bilər.

Bilin, tələsməyin budur səbəbi.

Lorenso (kənara).

Kaş ki, ləngiməyin səbəbini mən

Heç vaxt bilməyəydim (Ucadan).

Odur, qız gəlir.

Cülyetta daxil olur.

Paris.

Xoşbəxtəm mən sizi gördüyüm üçün,

Mənim gözəl zövcəm, gözəl xanımım.

Cülyetta.

Mən sizin zövcəniz olanda, cənab,

O vaxt bu xoşbəxtlik baş tuta bilər.

Paris.

Bu xoşbəxtlik mənə, mənim sevgilim,

Qismət olacaqdır cümə axşamı.

Cülyetta. Olacağa çarə yoxdur.

Lorenso. Düz sözdür.

Paris.

Müqəddəs ataya günahınızı

Etiraf etməyə gəlmisiniz, hə?

Cülyetta.

Əgər cavab versəm, öz günahımı

Sizə mən etiraf etmiş olardım.

Paris.

Siz ona etiraf edin, əzizim,

Məni sevirsiniz.

Cülyetta.

Mən sizə ancaq

Etiraf edirəm, onu sevirəm.

Paris.

Ona da etiraf edəcəksiniz,

Məni sevirsiniz, əminəm buna.

Cülyetta.

Sizin üzünüzə deməkdənsə, bu

Olduqca qiymətli, gözəl olardı.

Paris.

Gözəl üzünüzü, ah, binəva qız,

Göz yaşı necə də xarab eləyir!

Cülyetta.

Yox, yox, göz yaşının nə təqsiri var?

Üzüm əvvəldən də gözəl deyildi.

Paris.

Sizin bu sözünüz göz yaşlarmdan

Daha pis korlayır gül üzünüzü.

Cülyetta.

Bu böhtan deyildir, bir həqiqətdir.

Nə dedim, mən dedim öz üzüm haqda.

Paris. O mənimdir, ona böhtan dediniz.

Cülyetta.

Ola bilər, artıq o mənim deyil.

Boş vaxtınız varmı, müqəddəs ata,

Yoxsa, gəlim axşam ibadət vaxtı?

Lorenso.

Mənim dərdli qızım, indi boşam mən.

Cənab, tək buraxın bizi, lütf edin!

Paris.

İbadəti pozmaq, Allah etməsin!

Cülyetta, sübh tezdən cüməaxşamı

Sizi oyadaram. Hələlik, gülüm,

Mənim saf busəmi qəbul eyləyin.

Gedir.

Cülyetta.

Ah, qapını bağla, mənimlə ağla!

Nə ümid var, nə çarə var, nə kömək!

Lorenso.

Cülyetta, bilirəm sənin dərdini.

Heç cürə ağlıma yerləşmir mənim;

Eşitdim, bu gələn cümə axşamı

Qrafla kəbinin kəsiləcəkdir.

Deyirlər, təxirə salınmaz bu iş.

Cülyetta.

Sən mənə danışma eşitdiyindən,

Sən mənə danış ki, bu müsibətdən

Necə xilas olum, necə qurtarım?

Hərgah birdən kömək edə bilməsən,

Onda qərarıma xeyirdua ver.

O vaxt kömək edər mənə bu bıçaq.

Birləşdirdi mənim Romeo ilə

Allah ürəyimi, sənsə əlimi.

Ürəyim eşqinə xəyanət edib,

Başqa birisinə mehr salmamış,

Əlim dönük çıxıb həmin sevgiyə

O mənfur sənədə möhür basmamış,

Bax, bu parçalayar ikisini də.

Olduqca artıqdır həyat təcrübən,

Bir düşün, fıkirləş, bir məsləhət ver.

Yoxsa mənim ilə mənim dərdimin

Arasında, bax, bu hakim olacaq.

Sənin biliyinin, sənin yaşmın

Deyə bilmədiyi şərəfli yolu

Bu qan tökən bıçaq göstərəcəkdir.

Qısa danış, ölmək istəyirəm mən,

Bir çıxış yoxdursa, heç danışma sən.

Lorenso.

Dayan, qızım, dayan, deyəsən axı,

Üraid işartısı görürəm bir az.

Qarşısmı almaq istədiyimiz

Bu böyük dəhşottək o dəhşətlidir.

Ərə getməkdənsə qraf Parisə

Özünü öldürmək niyyətindəsən?!

İndi ki, var buna gücün, cürətin,

Ölümə bənzəyən bir tədbir də var.

Yerinə yetirsən sən onu əgər,

Bu ağır bəladan qurtarar səni.

İndi hünər səndən, əlac da məndən.

Cülyetta.

Ah, Parisə ərə getməmək üçün,

Razıyam, hökm elə, uca qalanın

Qülləsindən yerə atılım, ya da

Gedib quldurlara yoldaş olum mən.

Razıyam, qaranhq dar mağarada

Bir yerə sal məni ilanlar ilə.

Bağla ayılarla eyni zəncirə,

Ya da ölülərin sürsümükleri,

Dişsiz kəllələri, əlayaqları

Dəhşətle səslənən sərdabəyə at.

Razıyam, qoy məni təzə məzara,

Ya da ölü ilə bir kəfənə bük.

Əvvəl bu sözlərdən tirtir əsərdim,

İndi bu şeylərdən qorxmuram əsla;

Təki namusuma ləkə dəyməsin,

Təki sadiq qalım öz sevgilimə.

Lorenso.

Əgər belədirsə, onda evə get,

Hamıyla dedanış, görün şad, xürrəm,

Qrafa getməyə tez razılıq ver.

Sabah çərşənbədir. Sən sabah axşam

Yerində təkcə yat. Elə eylə ki,

Dayə də səninlə birgə qalmasın.

Yatağa uzanıb, bu şüşəni al,

Ondakı məlhəmi axıradək iç.

Bir azca keçməmiş damarlarmı

Buztək bir soyuqluq bürüyəcəkdir,

Yııxuya dalacaq bütün varlığm.

Bu an dayanacaq nəfəsin, nəbzin,

Canmda hərarət görünməyocək,

Səndə qalmayacaq həyatdan nişan,

Saf dodaqlarmda, yanaqlarında

Açan qızılgüllər solacaq tamam.

Həyata əbədi qapanır kimi,

O göz qapaqların bağlanacaqdır.

Sənin hər bir üzvün, əlin, ayağın

Soyuyub, sustalıb quruyacaqdır.

Öliimü andıran bu dəhşətli hal

Düz qırx iki saat davam edəcək.

Sonra da bir gözəl, şirin yuxııdan

Ayıhrmış kimi, ayılacaqsan.

Səni oyatmağa gələndə qraf

Səni yatağmda ölmüş görəcək.

Adətinə görə bizim ölkənin

Səni paltannda açıq tabutda

Bütün Kapuletti nəsli yatdığı

Qədim sərdabəyə aparacaqlar.

Məktub yazacağam mən Romeoya,

O biləcək bizim planımızı.

Dərhal, dayanmadan bura geləcək.

Sən oyanan vaxtı həm o, həm də men

Durub sərdabədə senin yanında

Senin qalxmağını gözləyəcəyik.

Elə həmin gecə səni özüylə

Romeo buradan aparacaqdır.

Qadın qorxaqlığı, şübhə, tərəddüd

Qırmasa əzmini, cəsarətini,

Bununla ləkədən qurtaracaqsan.

Cülyetta. Qorxudan danışma, o şüşəni ver!

Lorenso.

Al, di get, möhkəm ol öz qərarında.

Mən də məktub yazım, təcili onu

Bir rahib aparsın vəfadarına.

Cülyetta.

Ey sevgi, sən mənə güc ver, qüvvət ver!

Yalnız bir bundadır nicatım mənim.

Salamat qal, ata!

Gedirlər.