Соль і перац

ДУБ І ГРЫБ

У дрэў-суседзяў на віду

Рос Дуб,

Развесіўшы свае шырока шаты.

Камель яго —

У некалькі абхватаў.

Такіх Дубоў, бадай,

Не знойдзеш болей —

Ён волатам стаяў

Над наваколлем!

І познім вечарам,

і ранкам

Магутны Дуб лавіў маланкі.

Часамі застываў у задуменнм.

І аглядаў ён лес. Прыемна

Было так Дубу-волату...

Аднойчы

Разбуджаны быў волат ноччу,—

Пачуў ён галасок сярдзіты:

— Па-добраму

З дарогі лепш сыдзі ты!

А не — дык паднатужуся ледзь-ледзь —

Табе на гэтым месцы не ўсядзець!

— Ты хто гакі?

— Я — Мухамор!

Я — цар сярод грыбоў адзіны,

Расту я не па днях,

А па гадзінах.

Мне месца не саступіш —

Дык у імгненне

Я выверну цябе з карэннем!

Ды Мухамор, як ні стараўся,

Ні напінаўся,—

Як Мухаморам быў,

Так Мухаморам і застаўся —

Засохнуў, спарахнеў і болей не прыўзняўся.

А Дуб, як і раней,

Над наваколлем

узвышаўся.