КАМАР-ЗВАНАР
Руплівая Пчала ад рання
Над кветкамі кружыла на паляне,
3біраючы па кропельцы нектар,
Паблізу з ёй кружыўся і Камар.
І, згледзеўшы Пчалу, рашыў, што на паляне
Ён ад яе ніколі не адстане.
«Перазваню!» — ён з думкаю такою
Лятаў за ёю.
Кружыў, звінеў Камар той без развагі.
Пчала ж на гэта не звяртала ўвагі,
Яна над кветкамі кружыла
Ды ў вулей мёд насіла.
Камар таксама ўслед за ёй насіўся,
А вечарам сказаў:
«Як я змарыўся».
Вядома, тут не Камара
Я меў на ўвазе.
Але каго?
Хай сам чытач разважыць.