Bastiony mroku

„Takoż nadejdą na świat dni, kiedy mury więzienia Najwyższego osłabną, jako członki tych, którzy je zbudowali. I znowuż jego wyborny płaszcz zakryje Wzór wszystkich istnień, a Wielki Władca sięgnie dłonią po to, co Jego. Zbuntowane narody zostaną obrócone w perzynę, ich dzieci zapłaczą. I nie będzie nikogo prócz Niego i tych, co zwrócili swe oczy ku Jego majestatowi.

Za dni tych, kiedy Jednooki Głupiec wędrować będzie po komnatach żałoby, a Pierwszy Wśród Robactwa dłoń swą wyciągnie, aby przywrócić wolność Temu Który Niszczy, nadejdzie też ostatni moment chwały Upadłego Kowala. Zaiste, a Wykoślawiony Wilk, ten, którego poznała Śmierć, upadnie i zostanie pochłonięty przez Bastiony Mroku. A jego zguba napełni smutkiem i grozą serca ludzi i u podstaw podkopie ich wolę.

A wtedy niech nastąpi przyjście Władcy Zmroku. I zabierze On nasze oczy, gdyż nasze dusze pokłonią się przed Nim, i zabierze On nasze skóry, ponieważ służyć Mu będzie mięso naszych ciał, i zabierze On nam nasze usta, ponieważ tylko Jego będziemy sławić. I Władca Zmroku zmierzy się z Wykoślawionym Czempionem, i rozleje jego krew, i ześle nam Ciemność, och, jakże piękną! Niech rozlegną się wasze wrzaski, o, wyznawcy Cienia. Błagajcie o waszą śmierć!”.

z Proroctw Cienia