De Cock en danse macabre

18

Vledder keek nieuwsgierig toe hoe De Cock uit een lade van zijn bureau een zwart gelakt kistje nam met gaatjes in het deksel.

‘Wat ga je daarmee doen?’

De Cock grinnikte.

‘Wat traditiegetrouw iedere Amsterdammer doet met een exotisch dier… hij brengt het naar Artis.’

Vledder glimlachte.

‘De Tarantula apuliae,’ sprak hij neerbuigend, ‘een schorpioenspin… wat een humbug.’

De Cock keek naar hem op en schudde zijn hoofd.

‘Dat artikel van Jurgen Jaarsveld was journalistiek gezien best een goed staaltje van vakmanschap.’ De oude rechercheur tikte met zijn wijsvinger op het deksel van het kistje. ‘Deze Tarantula apuliae is genoemd naar de stad Tarente of Táranto. Je vindt haar aan de Golf van Tarente in de hiel van de Italiaanse laars. Wanneer men door deze schorpioenspin was gestoken, dan meende me dat men de gevolgen daarvan door een wilde dans kon afwenden… die dans werd de tarantella genoemd. Vaak groeide zo’n dans van een enkeling uit tot een algehele ziekelijke danswoede… tarantisme. In de Middeleeuwen braken heel dikwijls spontane dansextases uit… pathologisch-extatische toestanden waardoor hele mensenmassa’s getroffen werden en men danste tot de dood erop volgde.’

De Cock nam een kartonnen doosje uit een andere lade van zijn bureau en zette het naast het kistje.

Vledder wees ernaar. ‘En wat ga je daarmee doen?’

De Cock glimlachte.

‘Smalle Lowietje heeft afstand van die zilveren doopbeker gedaan. Zonder een aangifte van Wladimir kan ik tegen Iwan de Verschrikkelijke niets ondernemen. Ik breng de beker naar het verzorgingshuis.’

De blik van Vledder verhelderde.

‘Naar de moeder van Wladimir Wiardibotjov… die er zo gek mee was?’

‘Precies.’

‘Mag ik mee?’

De Cock keek op.

‘Als je geen boe roept.’

Vledder grinnikte.

‘Dat hoort een doof mens toch niet.’

De Cock schudde zijn hoofd.

‘Ze is niet doof. Volgens Wladimir hoort ze alleen geen dingen die ze niet wil horen. En dat is geen kwaal, maar een… Oost-Indische wijsheid.’