Пыл саркафагаў

Застаюся пакуль

каля вас

на тым возеры ў

промнях поўні,

дзе павольна плыве

чоўнам час

разам з голасам

птушкі позняй,

дзе пад музыку хваль дзіўны спеў

пачынаюць паганства духі,

а каруны ляцяць ценем з дрэў,

ахіляючы пекна душы,

дзе над светам лясной цішыні

дыяментавы россып зорак

заклікае ў сурму вышыні,

каб пабачыць ружовы золак.

Там на вогнішчы сэрцаў, натхненняў

засталося жыццё летуценняў...