* * *

На сто дарог вакол ляжыць разбухлая зямля.

Заплыла ноч над галавой агромністае неба.

I адмяжоўвае ад іх вялізарнае голле

Маленькі свет, дзе мы з табой,

абняўшыся, сядзім.

Таполі стукаюцца між халодных, золкіх зор.

Вышэй за верхі іх

расце гарачыня абдымкаў.

I будзе час, што ў самых нас

раскрыецца бяздонне,

I стане толькі наш з табой вялікі гэты свет.


Загрузка...