* * *

Ліпнёвы поўдзень збіў над вербамі

Аблокаў чараду;

I вербы — да адной — абернены

Каскадамі ў ваду.

Празрыс таю галля заслонаю

Шаволяць плыні ўслед...

Зялёная вада, зялёная,

Аблокаў дзіўны квет.

У засені вярбы, пад выгінам,

Чакаўшы, ты стаіш.

А вочы — як у неба выемы,

Як хтось прыдумаў іх:

Глыбокія яны, бяздонныя —

Перакуліўся свет...

Зялёная вада, зялёная,

Аблокаў дзіўны квет.


Загрузка...