* * *

Вільготнай душнай ноччу цяжка спаць

I застаецца толькі ўспамінаць.

Плюскоча задуменна і тужліва

Вада, льючыся, гулкая, з адліва;

I вішаннік, разбухлы, без лісця,

Стае іс тотай іншага жыцця —

Такі ў сябе заглыблены, старонні...

Каханы, ясны мой, дзе ты сягоння?

Вільготнай душнай ноччу цяжка спаць

I застаецца толькі ўспамінаць.


Загрузка...