Імгненні

* * *

Прыйдзі... Зялёны змрок у пакоі;

Віно ў скляпах не цяплей ад лёду;

Лілеі пахнуць на падваконні,

I мармур дыхае прахалодай.

Вось-вось, згарнуўшы хітон з блакіту,

Зямля пад зорную коўдру ляжа.

Веранда ў доме плюшчом спавіта —

Ніхто не ўбачыць, нішто не скажа.

А мы ў абдымках цяпло падвоім...

Прыйдз і!.. Чакаю! Бо я не веру,

Што мне й сягоння ізноў з тугою —

3 адной тугою! — дзяліць вячэру.