Zima w Edenie

JĘZYK ANGURPIAQ

Każdy badacz tego języka odkryje szybko, jak niewiele określonych dźwięków się nań składa. Z tego względu może się początkowo wydawać bardzo prosty, lecz dalsze badania odsłaniają jego bogactwo i złożoność.

Dla mówiących marbakiem trudne jest odróżnienie głoski k od głoski q. la druga jest wymawiana przy języku znacznie mocniej cofniętym. Dla tych, dla których angurpiaq nie jest językiem ojczystym, najbliższym odpowiednikiem tej głoski byłoby — rk.

Istnieją również dwie odmienne postacie l, dźwięczna i bezdźwięczna. Aby zaznaczyć tę ważną różnicę, forma bezdźwięczna jest zapisana tu jako — dl lub — rl.

Kłopoty językowe nie dotyczą tylko jednej strony. Angurpiaq mieli kłopoty z niektórymi dźwiękami marbaku, uważali je za niemożliwe do wymówienia. Na przykład zamiast Armun mówili „Ar-ramun”, zamiast Harl „Harral” i tak dalej.

Jedną z najciekawszych cech tego języka jest to, iż składa się on wyłącznie z rzeczowników i czasowników. Stanowią one początek każdego słowa. Do tego rdzenia doczepiane są liczne wrostki, które z kolei mogą łączyć się z sobą na różne sposoby. Powstają dzięki temu wyrazy-zdania. Na przykład:

qingik — dom

qingirssuak — duży dom

qingiliorpoq — on buduje dom

qinqirssualiorpoq — on buduje duży dom

qinqirssualiorfilik — człowiek może zbudować duży dom

i tak dalej, praktycznie bez końca.

Należy koniecznie zaznaczyć zasadę dokładania z prawej. Jesteśmy przyzwyczajeni do konstrukcji rozrastających się z lewej strony, takich jak:

dom

ten dom

ten duży dom.

Dla kogoś używającego jednego z tych systemów staje się on „naturalny”, co znacznie utrudnia nauczenie się nowego porządku.

Oprócz wrostków, rzeczowniki i czasowniki mają także przyrostki. Używane są one do przekazywania przypadka, osoby czy trybu. Czasowniki mogą się znajdować w trybie wskazującym, pytającym, łączącym podrzędnie, życzącym, łączącym współrzędnie czy stać w bezokoliczniku. Jako ich przykład weźmiemy „lubić”, w bezokoliczniku mające postać „alutora”.

alutoroq — on lubi

alutorut — ona lubi

alutorauk — czy on lubi?

alutorassuk — czy oni lubią?

alutorliuk — niech polubią (tryb życzący)

alutorlissuk — może polubią

alutorpagit — może lubić (trym łączący podrzędnie)

alutorpatigik — mogą lubić

Choć marbak i angurpiaq nie są z sobą spokrewnione językoznawczo, to występuje między nimi pokrewieństwo strukturalne, choćby w postaci odwrócenia. Gdyby na przykład Armun powiedziała alutora w znaczeniu „lubić”, a następnie wskazała na siebie i przedmiot, który lubi, to zostałaby zrozumiana. Angurpiaq mogliby uznać ją za głupią, bo użyłaby błędnej końcówki, ale pojęliby, co chciała powiedzieć. W przeciwieństwie do tego, u Yilanè nie można niczego zrozumieć, co nie jest wyrażone w ściśle określony sposób.

Angurpiaq wyrażają czas z bardzo małą dokładnością, są w najlepszym razie obojętni wobec jego upływu. Mają nieokreśloną formę czasu przyszłego, ale jest ona rzadko używana. Najczęściej stosowanym terminem jest tamnagok, które może oznaczać kiedyś, wtedy lub teraz — a nawet kawałek. Jedynym innym słowem dotyczącym czasu jest eetchuk oznaczający dawno, dawno temu. Jest tak nieokreślony, że może się to odnosić zarówno do czterdziestu jak i dwu tysięcy lat.

Jak można się spodziewać, język Paramutanów odzwierciedla tryb ich życia. Wyraża wiele różnic nie istniejących w marbaku, choć całkowiecie pomija inne. Z oczywistych powodów mają wiele określeń śniegu. Odróżniają śnieg zbity, pylisty, zmrożony, wilgotny, nadający się do cięcia na bloki, a nawet śnieg skrzypiący pod nogami. Z drugiej strony zielony i niebieski nie są odróżniane jako oddzielne kolory. Istnieją osobne określenia dla czerwieni i żółci, ale nie dla barwy pomarańczowej. Ponieważ mają one wyłącznie postać wrostków, a nie samodzielnych wyrazów, w istocie trudno określić ich właściwe znaczenie.

Wysuwano teorię, iż skłonność do tworzenia przyrostków, niezliczonych powiązań i połączeń ma pewien wpływ na zręczność Angurpiaq i ich zdolność do mechaniki. Choć rzeczywiście składają i łączą szkielety swych łodzi czy map nawigacyjnych, to należy podkreślić, że związki tego z językiem są jedynie teorią.