* * *

У вогкай цішыні — ці дворышча, ці лес? —

Бэз абрастае пні. Пні, мабыць, грэюць бэз.

Замкнёная царква. Гнілы раскіслы яр.

На тоненькіх сцяблах пупышкі —

твар у твар.

Як бы ў нямым кіно — чакаюць над сталом

Адз ін ад аднаго героі нейкіх слоў.

I словы прагучаць і цішу скалануць.

Ды нам іх не чуваць —

мы дробныя, каб чуць.


Загрузка...