* * *
У вогкай цішыні — ці дворышча, ці лес? —
Бэз абрастае пні. Пні, мабыць, грэюць бэз.
Замкнёная царква. Гнілы раскіслы яр.
На тоненькіх сцяблах пупышкі —
твар у твар.
Як бы ў нямым кіно — чакаюць над сталом
Адз ін ад аднаго героі нейкіх слоў.
I словы прагучаць і цішу скалануць.
Ды нам іх не чуваць —
мы дробныя, каб чуць.