Dood Joesjtsjenko!

8

Malko was halverwege de trap naar de lobby, toen hij plotseling besloot dat het van de dolle was dat hij Irina Murray op deze manier tussen zijn vingers liet glippen, nadat hij de hele avond naar haar had verlangd. Vooral om haar naar haar grootmoeder te laten gaan! In een opwelling ging hij terug naar beneden. Irina stond te onderhandelen met de chauffeur van een auto, die ze had aangehouden. Het gesprek werd afgebroken en de auto vertrok zonder haar: ze hadden het niet eens kunnen worden over de prijs.

Malko zag daar een teken van het lot in. ‘Irina!’ riep hij terwijl hij haar kant op liep.

De jonge vrouw draaide zich om. ‘Wat is er?’ vroeg ze enigszins verrast.

‘Ik had geen zin om naar een kroeg te gaan,’ legde Malko uit, ‘maar we kunnen misschien vanavond nog even samen blijven. Je grootmoeder kan wel even zonder je.’

Irina Murray glimlachte. ‘Ja,’ gaf ze toe, ‘maar:

‘Kom, laten we niet hier buiten blijven staan praten.’

Ze gingen de piepkleine lobby van het hotel binnen. Malko wilde Irina eigenlijk niet meteen naar zijn kamer meenemen. Dat was misschien wat al te abrupt. ‘Laten we iets in de bar gaan drinken,’ stelde hij voor.

kina’s gezicht betrok. ‘Die is zo saai.’

‘In het restaurant op de achtste verdieping?’

‘Dat is weinig beter. Daar zit geen kip.’

Malko voelde aan dat de jonge vrouw ook nog geen zin had om weg te gaan. Zij was degene die de impasse doorbrak en voorstelde: ‘Aan de overkant is wel een gezellig café, het Nika. Daar kunnen we iets gaan drinken.’

‘Op naar het Nika, dan,’ stemde Malko in.

Ze moesten eerst de Tarass-Sevtsjenko aflopen naar het Bessarabiaskaplein, daar oversteken en over de stoep aan de overkant teruglopen. Het Nika had veel weg van een bibliotheek, met rijen boeken langs de muren, schilderijen en kleine tafeltjes. Er hing een intellectuele sfeer. Je kon er zelfs boeken kópen. Irina en Malko gingen naar de eerste verdieping, waar ze in een stille hoek plaatsnamen in twee diepe fauteuils.

Zodra ze haar jas had uitgetrokken, werd Malko opnieuw getroffen door de magnetische sensualiteit die de jonge vrouw uitstraalde. Elke keer wanneer ze haar benen over elkaar sloeg, kon hij een glurende blik naar het donkere driehoekje van haar kruis niet tegenhouden. Irina was zich er goed van bewust, maar ze leek zich er niet aan te storen. Ze bestelden: Defender voor haar, Stolychnaja voor hem. Ze praatten over koetjes en kalfjes, over Oekraïne, politiek en het leven, tot Malko zei: ‘Je hebt een vreemde verhouding met die schilder van jou.’

‘Dat is waar, maar ik kan lange tijd zonder hem. Na een tijdje denk ik er niet meer aan.’

Hij herinnerde zich dat hij drie dagen geleden haar borsten had gestreeld en glimlachend zei hij: ‘Sinds ik je zag, denk ik veel aan je. Je bent een heel aantrekkelijke vrouw.’

Irina lachte verlegen. ‘Kijk om ons heen, talloze prachtige, jonge meisjes. Een man als u heeft alle keus.’

Spontaan boog Malko zich naar voren en legde een hand op haar door zwart nylon omhulde knie. ‘Ik verlang naar jou,’ zei hij. ‘Al vanaf het moment dat ik je op het vliegveld zag.’ Hun blikken kruisten en bleven in elkaar gevangen. Malko ‘s vingers gleden iets omhoog en omklemden in een intiem gebaar Irina’s dijbeen.

Ze duwde zijn hand niet weg en hij voelde een vage hoop in zich opkomen. Irina’s zwijgen was als een instemming. Zonder nog een woord te zeggen, legde hij een paar hrivna op tafel en hielp de jonge vrouw in haar jas. Zwijgend liepen ze terug naar het Premier Palace.

Malko’s hart bonkte als dat van een schooljongen. Een van de liften stond al beneden te wachten. Net toen hij binnenging, zag hij een man achter hen opduiken. In stilte vervloekte hij hem. Zijn aanwezigheid zou zijn idylle enkele minuten uitstellen.

Stephan Oswacim had bijna tien minuten bij de lift staan wachten, zonder te begrijpen waarom zijn doelwit niet kwam. Eerst onverschillig, toen verontrust. Wat was er gebeurd? De man die hem had gewaarschuwd dat de man die hij moest opruimen eraan kwam, zou al weg zijn. Hij was nu dus op zichzelf aangewezen. Na enkele minuten was hij naar zijn kamer teruggegaan. Daar merkte hij, om te beginnen, dat hij geen sigaretten meer had. Toen ging hij peinzend op het bed liggen.

Er waren meerdere mogelijkheden. Hij kon vertrekken, zonder zijn opdracht uit te voeren, of hij kon blijven en improviseren. Hij wist niet hoe zijn opdrachtgever zou reageren wanneer hij het zou opgeven. Zijn lot lag geheel in diens handen. Eén woord naar de milicija, en hij zou worden gearresteerd. Na een halfuur besloot hij het risico te nemen en belde kamer 408. Met bonkend hart liet hij de telefoon vijf keer overgaan. Zijn doelwit was dus van gedachten veranderd en niet naar zijn kamer gegaan. Hij kon in het restaurant op de achtste verdieping zijn, of in de bar op de eerste. Of hij was weer naar buiten gegaan. Dat laatste zou hem de kans geven hem opnieuw te onderscheppen, maar nu zonder hulp vanbuiten.

Malko ging opzij om Irina binnen te laten. De man kwam achter hen aan de lift in. Zeker een gast van het hotel, want hij had geen jas aan. Kwaad nam Malko hem even op: blond, regelmatig gevormd gezicht en heel lichte, blauwe ogen. Een man uit het noorden: Polen, Baltische staten of Siberië. De onbekende man keek strak voor zich uit, zijn armen over elkaar geslagen.

‘Welke verdieping?’ vroeg Malko in het Engels.

‘De vijfde, alstublieft,’ antwoordde de man eveneens in het Engels.

Malko drukte beide knoppen in en ging tussen de onbekende man en Irina in staan. Op de vierde stapten ze uit en liepen naar Malko’s kamer. Het dikke tapijt dempte het geluid van hun voetstappen.

Het was doodstil in het hotel. Zodra ze in Malko’s kamer waren, knoopte Irina haar lange, leren jas open en beef tegenover Malko in het kleine halletje staan. Die drukte zijn mond op de hare en meteen kwam er een warme, maar vastbesloten tong de zijne tegemoet. Toen deed hij waar hij de hele avond al naar had verlangd: hij pakte haar beide borsten vast en speelde, door de dunne kasjmieren blouse heen, met haar tepels. Hij streelde ze, tot ze keihard waren. Irina begon de knopen van zijn overhemd los te maken en drukte met haar slanke vingers op zijn borst. Hij duwde de jonge vrouw tegen de muur en met naar voren gekanteld bekken genoot ze van zijn strelingen. In de grote spiegel was hun omhelzing te zien, wat de erotische spanning nog verder verhoogde. Malko liet zijn handen onder de zwarte rok glijden en voelde de rand van haar kousen, met daarboven een strook bloot vlees. Opgewonden trok hij haar string opzij en viel aan op haar drijfnatte vagina.

‘Kijk,’ zei Irina Murray, ‘dat is spannend, je kunt ons in de spiegel zien.’

Ze lustte er wel pap van. Toen hij haar string over haar dijen en haar lieslaarzen omlaag trok, tilde ze een voet op om hem op de grond te laten vallen. Maar de zwarte string bleef aan haar linkerlaars hangen. Malko voelde zich stijf worden. Irina Murray had zijn penis door de stof van zijn broek heen beetgepakt. Hij wilde zijn riem losmaken, maar ze hield hem tegen, trok zijn ritssluiting omlaag en stak haar hand naar binnen. ‘Dit is spannender.’

Ze haalde zijn stijve penis uit zijn slip, streelde hem en knielde toen neer, waarna ze hem in haar mond nam. De flappen van de lange jas lagen uitgespreid over de grond. Zelf pakte ze zijn rechterhand beet en drukte die in haar nek, alsof het erop moest lijken dat hij haar dwong hem te bevredigen. Hij keek naar hun spiegelbeeld in de spiegel, wat hem nog verder opwond. Toen bukte hij zich, knoopte haar blouse los en bevrijdde twee ongelooflijk stevige borsten. Irina begreep de boodschap: ze liet Malko’s penis uit haar mond glijden en drukte hem tussen haar borsten, om hem met haar warme bollingen te masseren.

Hij hield het bijna niet meer uit. Dit voorspel was té mooi. Malko pakte Irina bij haar haar beet en trok haar overeind. Weer drukte hij zijn mond op de hare en hij voelde de honing uit haar onderbuik over zijn vingers stromen. Plotseling duwde hij haar dijen met zijn knie uit elkaar en drukte zijn 1 penis tegen haar naakte vagina. Op dit moment had hij gewacht sinds hij Irina had ontmoet. Hij zakte iets door zijn knieën, richtte zijn penis en drong met een krachtige stoot in de jonge vrouw. Ze tilde een been op om hem dieper te laten komen. Hij haakte een arm onder haar dijbeen om haar in deze houding te houden.

Het was ongemakkelijk en wankel, maar vreselijk opwindend. Hij wilde zich inhouden, om haar mee naar de slaapkamer te nemen, maar ze hield hem kreunend vast. ‘Nee, nee, ga zo door!’

Het duurde niet lang tot hij diep in haar buik klaarkwam, terwijl ze fluisterde: ‘Ik kom klaar, ik kom!’

En dat gebeurde, vlak na hem. Hun samenzijn had nog geen tien minuten geduurd, maar wát voor minuten… Hijgend, met fonkelende ogen, nog tegen de muur van de hal geleund, likte Irina haar lippen af. Haar spitse borsten priemden uit de kasjmieren blouse, haar minirok zat nog opgerold rond haar heupen. Eindelijk bukte ze zich en trok haar string aan. Ze was duidelijk blij. ‘Ik vind het heel opwindend om helemaal gekleed te neuken,’ zei ze met een dromerige stem, alsof ze het tegen zichzelf had. ‘Ik heb zelfs mijn jas niet uitgetrokken, alleen mijn slipje.’

Ze zwolg in haar eigen woorden. Malko, die ook nog steeds was aangekleed, gaf toe: ‘Het was heerlijk, heel intens.’

Een kort samenzijn, vol spontaniteit.

‘Ik ga nu weg,’ zei Irina. ‘Ik moet echt naar mijn grootmoeder toe. Je hoeft me niet uit te laten, ik weet de weg.’

‘Natuurlijk laat ik je uit,’ drong Malko aan. ‘Misschien hebben we nu de lift voor onszelf.’

‘Dat zou mooi zijn,’ verzuchtte Irina Murray lachend. ‘Ik vind het heerlijk om in de lift te vrijen.’

Ze was een echte slet die alleen aan seks dacht. Plotseling besefte hij dat de Makarov, die ter hoogte van zijn ruggenwervel achter zijn broekriem zat geklemd, niet van zijn plaats was gekomen toen hij met Irina de liefde had bedreven. Opnieuw ging zijn hart sneller kloppen. In een flits zag hij de man weer voor zich die samen met hen de lift had genomen. En hij dacht aan Stephan, de Pool, de geliefde van Evguena Bogdanov. Wat als hij het was?

Niets wees hierop, behalve één ding: de man die had staan bellen toen hij de eerste keer het hotel binnen was gegaan… Irina Murray had de deur al opengedaan en snel ging hij achter haar aan door de eindeloze, lege gangen. In de lift trok hij meteen haar jas open, duwde toen haar string omlaag en legde zijn hand op haar vagina.

‘Niet doen,’ zei ze lachend. ‘Ik moet naar mijn grootmoeder. Een andere keer.’

‘Je kunt blijven. Ik verlang nog steeds naar je,’ drong hij aan. ‘We kennen elkaar nog niet goed genoeg…’

Dat was zeker Oekraïense humor. Ze had hem in haar mond gehad, zich staande tegen een muur door hem laten nemen, maar dat was in haar ogen nog niet intiem genoeg geweest. Toen de liftcabine stopte, maakte ze zich los en zei allercharmantst: ‘Ik ben heel preuts.’

Boven aan de trap namen ze afscheid. ‘Tot morgen,’ zei Malko. Ze kuste hem nauwelijks.

Toen Malko terug naar de lift liep, zag hij dat er nog maar één meisje achter de receptie stond. In een plotselinge opwelling liep Malko naar haar toe. ‘Zijn er veel gasten in het hotel?’

Het meisje keek hem met een spijtige blik aan. ‘Nee, meneer. Het is laagseizoen, en dan zijn er nog de gebeurtenissen in Maidan…’

Ze hadden Engels gesproken. Malko ging over op Russisch en vroeg op nonchalante toon: ‘Zo-even, toen ik naar binnen ging, kwam ik in de lift een blonde man tegen. Volgens mij heb ik hem eerder gezien.’

Het meisje dacht even na. ‘O, ja, die is gisteren uit Moskou aangekomen. Hij heeft trouwens een kamer op dezelfde etage als u. Ik heb hem inderdaad vrijwel tegelijk met u langs zien komen.’

‘Weet u hoe hij heet?’

Na een korte aarzeling keek het meisje op haar computerscherm. ‘Gregor Makaline,’ zei ze. ‘Hij heeft kamer 427.’

‘Nee, dat klinkt niet bekend,’ zei Malko. ‘Dank u wel.’

Hij liep naar de lift. Er zat hem een verontrustende gedachte dwars. Waarom had de blonde man beweerd dat hij op de vijfde verdieping logeerde? Al het genot van zijn korte samenzijn met Irina verdween als sneeuw voor de zon en maakte plaats voor een diepe ongerustheid.

Uit voorzorg verplaatste hij de Makarov van zijn rug naar voren.

Stephan Oswacim wachtte, verborgen in het halletje voor een van de dienstliften, dat werd afgesloten door een deur met een klein, rond raampje. Zo kon hij de gang in de gaten houden zonder zelf te worden gezien.

Sinds hij was teruggekomen van de vijfde etage, stond hij daar, vastbesloten zijn mislukking van eerder die avond goed te maken.

Toen hij zijn doelwit met de blonde vrouw in de leren jas had zien terugkomen, was hem opgevallen dat de man geen jas aanhad. Hij zou dus in het hotel blijven. Om terug naar zijn kamer te gaan, moest hij door deze gang komen.

Gespannen, zijn pistool met een geluiddemper in de hand, wachtte Stephan Oswacim af, luisterend naar de geluiden. Het vloerkleed dempte de geluiden, hij zou niet veel tijd krijgen om in actie te komen.

Inderdaad werd hij bijna verrast en zag hij nog net de man terug naar zijn kamer lopen. Hij wachtte enkele tellen, duwde voorzichtig de deur open en ging de gang in. Met bonkend hart keek hij naar de rug van de gast van kamer 408, die op het punt stond de hoek om te gaan.

Stephan Oswacim sloop naar hem toe en toen hij drie meter achter hem was, bleef hij staan, stak zijn rechterarm met het pistool recht voor zich uit en hield zijn adem in.