Moord in een café

25

Nadat Graanoogst hem ervan op de hoogte heeft gesteld wat er in de moordzaak aan ontwikkelingen zijn, heeft Esterik direct na de lunch de rechercheploeg bij elkaar geroepen op zijn kamer.

‘Oké,’ zegt hij zakelijk. ‘Hoe staan we ervoor? Oscar?’

Graanoogst kijkt op van zijn notitieboekje. ‘Ja. Nou, het echtpaar Van den Genugten is dus op weg hiernaartoe. En we hebben op grond van nijver speurwerk van collega Zijlstra reden om aan te nemen dat mevrouw Van den Genugten, die een legerachtergrond blijkt te hebben, op de avond van de moord in café Het Pronkjuweel is geweest.’

‘Ze is er zelfs gezien,’ voegt Zijlstra daaraan toe. Zijn toon is iets vinniger dan hij bedoelt, maar hij voelt zich gepasseerd omdat Esterik hem de vraag niet stelde. ‘En ze heeft moeite gedaan om voor ons minder herkenbaar te zijn, door haar opvallende lange haar te laten afknippen.’

‘En dat hebben we allemaal zwart op wit?’ vraagt Esterik. ‘Deze dame is onomstotelijk onze moordenaar?’

Zijlstra en Graanoogst kijken elkaar aan.

‘In zoverre dat we dus een getuige hebben,’ schiet Van Amerongen hen te hulp. ‘We hebben vanochtend gesproken met een meneer Boonstra, een cafébezoeker die haar heeft zien praten met het slachtoffer. Dat moet vlak voor zijn dood zijn geweest.’

Esterik knikt langzaam. ‘Denken jullie dat we daarmee voldoende bewijs hebben?’

‘Dat zal moeten blijken,’ zegt Graanoogst. ‘Ze heeft een motief en we kunnen haar plaatsen op de plek van de moord.’

Toch is Esterik nog niet overtuigd. ‘Eerlijk gezegd vind ik het nogal mager. Er is een roodharige vrouw gezien bij die ome Kees. Goed. Maar daarmee is nog niet gezegd dat die de moord heeft gepleegd. En dat we met zekerheid kunnen vaststellen dat zij de vrouw van die zoon is.’

Voordat Zijlstra kan reageren, legt Graanoogst een hand op zijn arm en zegt rustig: ‘Klopt, daarom gaan we ze eerst verhoren.’

‘Goed, hou me op de hoogte.’ Esterik kijkt de tafel rond. ‘Verder nog nieuws? Mussi en Harry?’

‘Wij hebben gesproken met Willem Pronk,’ rapporteert Karadag, ‘de eigenaar van zowel Het Pronkjuweel als vroeger van De Gouden Leeuw.’

‘En nog een heleboel andere cafés,’ valt De Jong hem bij.

Karadag knikt. ‘Hij vertelde dat hij toentertijd met die kinderpornozaak meteen zijn café heeft gesloten. Hij wist ons niks te vertellen over ome Kees.’

‘En jullie?’ vraagt Esterik aan de twee vrouwelijke rechercheurs.

‘Wij hebben de hele lijst van Het Pronkjuweel geprobeerd na te bellen,’ meldt Ringeling. ‘Zo hebben we dus Boonstra gevonden. Maar verder geen resultaten.’

‘Ook al omdat we niet iedereen hebben kunnen spreken,’ zegt Van Amerongen. ‘We hadden bijvoorbeeld graag nog even een gesprekje gehad met de kaartmaat van Boonstra, Fedor van der Gaag, want die moet de roodharige vrouw ook gezien hebben. Maar hij is met vakantie naar Egypte.’

‘Desnoods ondervragen we die man als hij terug is,’ besluit Esterik. ‘Maar nu eerst dat echtpaar. Ik ben benieuwd.’

Bij het verlaten van Esteriks kamer vraagt Zijlstra aan Ringeling en Van Amerongen: ‘Dames, zouden jullie die Boonstra van jullie nog een keer willen laten komen? Dan kunnen we controleren of hij onze verdachte herkent.’

Van Amerongen schudt misprijzend haar hoofd en zegt: ‘Jij denkt echt dat je de enige bent die hier nadenkt, zeker? Zodra jullie vertelden dat die vrouw hierheen kwam, hebben we meneer Boonstra direct gebeld. Hij is onderweg.’

‘Tot je dienst.’ Ringeling maakt een aanstellerig buiginkje. Samen lopen ze grinnikend de gang in.

‘Jij maakt je hier nog eens onsterfelijk populair,’ zegt Graanoogst droog terwijl hij naast Zijlstra komt staan. ‘Als die getuige komt kijken, kunnen we de Van den Genugtens trouwens het beste in Verhoor 2 zetten.’

‘Ja, ja, dat weet ik ook wel,’ antwoordt Zijlstra geïrriteerd. ‘Want daar zit de doorkijkspiegel.’

‘Precies,’ beaamt Graanoogst. ‘Ik controleerde alleen maar even of je het nog wist.’

Met een brede grijns op zijn gezicht loopt hij zijn vrouwelijke collega’s achterna.

Verongelijkt keert Zijlstra zich om naar Karadag en De Jong, maar die haasten zich de andere kant op.