Ο Χάρι Πότερ και η φιλοσοφική λίθος

11. Κουίντιτς

Οταν μπήκε ο Νοέμβριος, το κρΰο έγινε τσουχτερό. Τα βουνά γύρω απ' το «Χόγκουαρτς» πήραν ένα παγερό γκρίζο χρώμα· η λίμνη πάγωσε κι έγινε γυαλιστερή και γκρίζα σαν ατσάλι. Κάθε πρωί το χώμα ήταν σκεπασμένο με πάγο και τα παιδιά έβλεπαν απ' τα παράθυρα τους τον Χάγκριντ να ξεπαγώνει τα σκουπόξυλα έξω απ' το γήπεδο του κουίντιτς, τυλιγμένος μ' ένα μακρύ παλτό από δέρμα τυφλοπόντικα, με γάντια από δέρμα κουνελιού και τεράστιες μπότες από δέρμα κάστορα.

Η περίοδος του κουίντιτς είχε μόλις αρχίσει. Το επόμενο Σάββατο ο Χάρι θα έπαιρνε μέρος στον πρώτο του αγώνα, μετά από εβδομάδες σκληρής προπόνησης. Το ματς θα παιζόταν ανάμεσα στο Γκρίφιντορ και το Σλίθεριν. Αν η ομάδα του Γκρίφιντορ νικούσε, ο κοιτώνας θα έπαιρνε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα του σχολείου.

Σχεδόν κανείς ως τώρα δεν είχε δει τον Χάρι να παίζει, γιατί ο Γουντ είχε αποφασίσει πως, αφού ήταν το μυστικό όπλο τους, έπρεπε και να μείνει μυστικό μέχρι την τελευταία στιγμή. Η είδηση όμως πως θα έπαιζε στη θέση του ανιχνευτή είχε διαδοθεί και τώρα ο Χάρι δεν μπορούσε ν' αποφασίσει ποιο ήταν το χειρότερο: αυτοί που του έλεγαν πως ήταν σίγουροι πως θα τα κατάφερνε περίφημα, ή εκείνοι που τον βεβαίωναν ότι θα έτρεχαν από κάτω του μ' ένα μαλακό στρώμα για να μη χτυπήσει, όταν θα έπεφτε από το σκουπόξυλό του!

Για τον Χάρι ήταν σίγουρα μεγάλη τύχη που η Ερμιόνη Γκρέιντζερ ήταν τώρα φίλη του. Χωρίς αυτή, δε θα τα κατάφερνε με τα μαθήματα του, ιδίως εξαιτίας των επιπλέον προπονήσεων που ο Γουντ τους ανάγκαζε κάθε τόσο να κάνουν. Ακόμη, η Ερμιόνη του είχε δανείσει και Το κουίντιτς ανά τους αιώνες, που είχε αποδειχθεί ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.

Απ' αυτό ο Χάρι έμαθε πως υπάρχουν 700 διαφορετικοί τρόποι για να κάνει ένας παίκτης φάουλ στο κουίντιτς και πως όλα αυτά τα 700 διαφορετικά φάουλ είχαν γίνει στα παιχνίδια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Κουίντιτς του 1473. Είχε ακόμη μάθει πως οι κυνηγοί είναι συνήθως οι πιο μικροκαμωμένοι και γρήγοροι παίκτες αυτού του παιχνιδιού και πως σ' αυτούς συμβαίνουν κατά τεκμήριο τα πιο σοβαρά ατυχήματα. Και τέλος πως, ενώ σπάνια σημειώνονται θάνατοι παικτών στο κουίντιτς, συχνά παρατηρούνται εξαφανίσεις διαιτητών, οι οποίοι εμφανίζονται τρεις μήνες αργότερα στην έρημο Σαχάρα.

Από τότε που ο Χάρι και ο Ρον την έσωσαν από τον ορεινό καλλικάντζαρο, η Ερμιόνη είχε γίνει πιο ανεκτική όσον αφορά την παράβαση κανόνων του σχολείου, κάτι που την είχε κάνει πολύ πιο συμπαθητική. Τη μέρα πριν από το πρώτο ματς κουίντιτς του Χάρι, οι τρεις τους πέρασαν το διάλειμμα έξω, στην παγωμένη αυλή. Η Ερμιόνη τους είχε φτιάξει μια ζεστή μπλε φλόγα, την οποία μπορούσαν να κουβαλούν μαζί τους μέσα σ' ένα άδειο γυάλινο βαζάκι από μαρμελάδα. Κάποια στιγμή, ενώ και τα τρία παιδιά στέκονταν με την πλάτη γυρισμένη στην μπλε φλόγα για να ζεσταθούν, ο καθηγητής Σνέιπ πέρασε μπροστά τους. Ο Χάρι είδε αμέσως ότι ο Σνέιπ κούτσαινε ελαφρά. Κι οι τρεις τους πλησίασαν πιο κοντά ο ένας στον άλλο, για να κρύψουν τη φλόγα, επειδή ήταν σίγουροι πως δε θα επιτρεπόταν απ' τους κανονισμούς. Δυστυχώς, όμως, κάτι απ' την ένοχη έκφραση στο πρόσωπο τους τράβηξε την προσοχή του Σνέιπ, ο οποίος, κουτσαίνοντας, τους πλησίασε. Δεν είχε δει ακόμη τη μαγική φλόγα, αλλά έδειχνε σαν να έψαχνε αφορμή για να τους μαλώσει.

«Τι κρατάς εκεί, Πότερ;» ρώτησε.

Ήταν το βιβλίο Το κουίντιτς ανά τους αιώνες κι ο Χάρι του το έδειξε.

«Βιβλία από τη σχολική βιβλιοθήκη δεν επιτρέπεται να βγαίνουν από το σχολικό κτίριο», είπε αυστηρά ο καθηγητής. «Δώσ' το μου. Και... πέντε βαθμούς μείον από το Γκρίφιντορ!»

«Είμαι σίγουρος πως μόλις τώρα έφτιαξε αυτόν τον κανονισμό», μουρμούρισε ο Χάρι καθώς ο Σνέιπ απομακρυνόταν κουτσαίνοντας. «Τι να 'χει, άραγε, το πόδι του;»

«Δεν ξέρω, αλλά ελπίζω να τον πονάει πολύ!» απάντησε με κακία ο Ρον. Η αίθουσα αναψυχής στον κοιτώνα Γκρίφιντορ ήταν γεμάτη θόρυβο εκείνο το βράδυ. Ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη κάθονταν μαζί κοντά σ' ένα παράθυρο. Η Ερμιόνη κοιτούσε τις λύσεις του Χάρι και του Ρον στις ασκήσεις που τους είχαν βάλει στο μάθημα των φίλτρων, για να διορθώσει τυχόν λάθη τους. Δεν τους άφηνε ποτέ να αντιγράψουν τις δικές της λύσεις («Αν αντιγράφετε συνέχεια, πώς θα μάθετε;» τους ρωτούσε), δεχόταν όμως να διαβάσει και να διορθώσει τις δικές τους λύσεις. Έτσι ο Χάρι και ο Ρον μάθαιναν τις σωστές απαντήσεις.

Εκείνο το βράδυ ο Χάρι ένιωθε ανήσυχος. Ευχόταν να είχε πάλι το βιβλίο Το κουίντιτς ανά τους αιώνες, για να το διαβάζει και έτσι να ξεχνάει για λίγο το αυριανό ματς. Κι έπειτα, ποιο λόγο είχε να φοβάται τον καθηγητή Σνέιπ; Αποφασιστικά, σηκώθηκε όρθιος κι είπε στον Ρον και στην Ερμιόνη πως θα πήγαινε να του το ζητήσει πίσω.

«Μου φαίνεται πως τρελάθηκες!» του απάντησαν κι οι δυο με μια φωνή, αλλά ο Χάρι ήταν σίγουρος πως ο Σνέιπ δε θα αρνιόταν να του το δώσει, αν ήταν μπροστά κι άλλοι καθηγητές.

Τρέχοντας, ο Χάρι κατέβηκε στην αίθουσα των καθηγητών και χτύπησε. Καμιά απάντηση. Χτύπησε πάλι. Τίποτα.

Μήπως ο Σνέιπ είχε αφήσει το βιβλίο εκεί; Αξιζε τον κόπο να μπει και να κοιτάξει... Αθόρυβα, ο Χάρι άνοιξε την πόρτα, κοίταξε μέσα... κι αντίκρισε ένα τρομερό θέαμα!

Ο καθηγητής Σνέιπ κι ο επιστάτης Φιλτς βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα. Ο Σνέιπ είχε σηκώσει τη μακριά του ρόμπα πάνω απ' τα γόνατα του. Το ένα του πόδι ήταν γεμάτο βαθιές χαρακιές, που έτρεχαν αίμα. Όρθιος μπροστά του, ο Φιλτς του έδινε καθαρούς επιδέσμους.

«Καταραμένο θηρίο!» μουρμούρισε με λύσσα ο Σνέιπ. «Πώς μπορεί κανείς να προσέχει μαζί και τα τρία του κεφάλια;»

Ο Χάρι άρχισε να κλείνει την πόρτα όσο πιο αθόρυβα μπορούσε, αλλά...

«Πότερ!»

Το πρόσωπο του Σνέιπ ήταν σχεδόν παραμορφωμένο από το θυμό, καθώς άφηνε γρήγορα τη ρόμπα του να πέσει, για να κρύψει το τραυματισμένο του πόδι.

Ο Χάρι ξεροκατάπιε τρομαγμένος. «Αναρωτήθηκα...» είπε κατόπιν διστακτικά, «μήπως θα μπορούσατε να... να μου δώσετε πίσω εκείνο το βιβλίο...»

«Φύγε! Έξω!»

Ο Χάρι έφυγε τρέχοντας, πριν ο Σνέιπ προλάβει να τον τιμωρήσει για ό,τι είχε δει, κόβοντας κι άλλους βαθμούς από το Γκρίφιντορ.

«Το πήρες;» τον ρώτησε ο Ρον, όταν ο Χάρι ξαναγύρισε κοντά τους. «Μα... τι τρέχει;»

Ψιθυριστά, ο Χάρι τους είπε τι είχε δει.

«Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό;» ρώτησε κατόπιν. «Ο Σνέιπ θα προσπάθησε να περάσει μπροστά απ' αυτό το σκυλί με τα τρία κεφάλια, που είδαμε κι εμείς το βράδυ του Χάλοουιν! Ασφαλώς εκεί θα πήγαινε όταν τον είδαμε... Θα θέλει να πάρει αυτό που φυλάει ο σκύλος! Και στοιχηματίζω το σκουπόξυλό μου πως αυτός έβαλε μέσα εκείνον τον καλλικάντζαρο, για να τραβήξει την προσοχή των υπολοίπων αλλού...»

Τα μάτια της Ερμιόνης άνοιξαν διάπλατα. «Όχι, δεν μπορεί!» είπε. «Δεν πιστεύω πως θα 'κανε κάτι τέτοιο! Το ξέρω πως ο καθηγητής Σνέιπ δεν είναι και τόσο συμπαθητικός... αλλά είναι καθηγητής εδώ και δεν μπορεί να θέλει να κλέψει κάτι το οποίο ο διευθυντής Ντάμπλντορ κρατά φυλαγμένο...»

«Έλα τώρα, Ερμιόνη!» την έκοψε νευριασμένος ο Ρον. «Νομίζεις σοβαρά πως επειδή κάποιος είναι καθηγητής, είναι υποχρεωτικά και άγιος; Εγώ συμφωνώ με τον Χάρι και πιστεύω πως ο Σνέιπ είναι ικανός για όλα! Τι είναι, όμως, αυτό που ψάχνει να βρει; Τι να φυλάει αυτό το φοβερό σκυλί;»

Εκείνο το βράδυ ο Χάρι έπεσε στο κρεβάτι του με τις ίδιες ερωτήσεις να στριφογυρίζουν στο κεφάλι του. Στο διπλανό κρεβάτι ο Νέβιλ ροχάλιζε δυνατά, αλλά τα δικά του μάτια δεν έλεγαν να κλείσουν. Προσπάθησε ν' αδειάσει το μυαλό του από σκέψεις, γιατί ήταν απαραίτητο να κοιμηθεί, αφού αύριο θα έπαιζε στο πρώτο του ματς κουίντιτς... Η έκφραση όμως στο πρόσωπο του Σνέιπ, όταν εκείνος είχε δει το τραυματισμένο πόδι του, δεν έλεγε να φύγει απ' το μυαλό του. Το άλλο πρωί ξημέρωσε ηλιόλουστο και παγωμένο. Η μεγάλη τραπεζαρία ήταν γεμάτη από την ευχάριστη μυρωδιά που έβγαζαν οι τηγανίτες με μέλι. Όλοι έτρωγαν με όρεξη το πρωινό τους, περιμένοντας ανυπόμονα ν' αρχίσει το ματς.

«Πρέπει να φας κάτι, Χάρι...»

«Δε θέλω τίποτα».

«Μονάχα μια μικρή τηγανίτα. Σκέτη!» παρακάλεσε η Ερμιόνη.

«Δεν πεινάω».

Ο Χάρι ένιωθε πραγματικά απαίσια. Σε μια ώρα θα έπαιζε για πρώτη του φορά σε ματς κουίντιτς!

«Χάρι, σου χρειάζεται δύναμη. Γιατί οι ανιχνευτές είναι οι παίκτες τους οποίους κυνηγούν περισσότερο οι αντίπαλοι», παρατήρησε ο Σίμους Μίλιγκαν.

«Ευχαριστώ για την πληροφορία», αποκρίθηκε ο Χάρι, κοιτάζοντας με αηδία τον Σίμους να πνίγει τις τηγανίτες του στο μέλι.

Στις έντεκα το πρωί όλο το σχολείο βρισκόταν καθισμένο στις εξέδρες γύρω από το γήπεδο του κουίντιτς. Πολλά παιδιά κρατούσαν κυάλια, για να Βλέπουν καλύτερα.

Ο Ρον και η Ερμιόνη κάθισαν δίπλα στον Νέβιλ και τον Ντιν, στην τελευταία σειρά. Για να κάνουν έκπληξη στον Χάρι, είχαν φτιάξει ένα μεγάλο πανό από ένα παλιό σεντόνι κι είχαν γράψει επάνω Ο Πότερ για πρόεδρος! Ο Ντιν, που ήταν καλός στη ζωγραφική, είχε σχεδιάσει από κάτω το λιοντάρι του Γκρίφιντορ, ενώ η Ερμιόνη είχε κάνει μάγια στο πανό, ώστε τα γράμματα επάνω του ν' αλλάζουν κάθε τόσο χρώματα.

Στο μεταξύ, μέσα στ' αποδυτήρια, ο Χάρι κι οι άλλοι παίκτες φορούσαν τις κατακόκκινες στολές του Γκρίφιντορ (η ομάδα του Σλίθεριν θα έπαιζε ντυμένη στα πράσινα).

Ο Όλιβερ Γουντ ξερόβηξε, για να κάνουν όλοι ησυχία.

«Λοιπόν, αγόρια...» άρχισε.

«Και κορίτσια!» τον διέκοψε η Αντζέλικα Τζόνσον, που έπαιζε κυνηγός.

«Και κορίτσια», συμφώνησε ο Γουντ. «Λοιπόν, η ώρα έφτασε!»

«Για το μεγάλο ματς», πρόσθεσε ο Φρεντ Ουέσλι.

«Αυτό που όλοι περιμένουμε», συμπλήρωσε ο αδελφός του, ο Τζορτζ.

«Ξέρουμε απέξω τι θα μας πει ο Γουντ», ψιθύρισε ο Φρεντ Ουέσλι στον Χάρι. «Είμαστε και πέρυσι στην ομάδα».

«Σκασμός εσείς οι δυο!» φώναξε νευριασμένος ο Γουντ. «Λοιπόν, παιδιά. Η φετεινή ομάδα είναι η καΛύτερη που είχε το Γκρίφιντορ εδώ και χρόνια. Θα κερδίσουμε σήμερα! Είμαι σίγουρος γι' αυτό! Είσαστε όλοι έτοιμοι; Εντάξει. Καλή τύχη!»

Ο Χάρι ακολούθησε τους δίδυμους Ουέσλι έξω από τα αποδυτήρια. Ευχόμενος να μην τον προδώσουν τα γόνατα του, που έτρεμαν, βγήκε έξω στο γήπεδο μέσα σε φωνές και χειροκροτήματα.

Η κυρία Χουτς ήταν ο διαιτητής σ' αυτόν τον αγώνα. Στεκόταν ακριβώς στη μέση του γηπέδου, με το σκουπόξυλό της στο χέρι, περιμένοντας και τις δυο ομάδες.

«Λοιπόν, έχω την απαίτηση απ' όΛους σας να παίξετε τίμια», τους είπε όταν συγκεντρώθηκαν γύρω της.

Ο Χάρι σχημάτισε την εντύπωση πως τα Λόγια αυτά απευθύνονταν ιδιαίτερα στον Μάρκους Φλιντ, τον αρχηγό της ομάδας του Σλίθεριν, ένα αγόρι που πήγαινε στην πέμπτη τάξη και του οποίου τα χαρακτηριστικά του προσώπου του έδειχναν πως πρέπει να είχε λίγο αίμα καλλικάντζαρου στις φλέβες του. Κατόπιν, με την άκρη του ματιού του, είδε το πανό με τις λέξεις Ο Πότερ για πρόεδρος, το οποίο ανέμιζαν οι φίλοι του. Αμέσως ένιωσε πιο θαρραΛέος.

«Ανεβείτε στα σκουπόξυλα σας, παρακαλώ!» φώναξε η κυρία Χουτς.

Μηχανικά, ο Χάρι καβάλησε το Σύννεφο 2000.

Η κυρία Χουτς σφύριξε δυνατά με την ασημένια σφυρίχτρα της. Δεκαπέντε σκουπόξυΛα ανέβηκαν μαζί στον αέρα και συνέχισαν να ανεβαίνουν. Το ματς είχε αρχίσει.

«Και η κόκκινη πηγαίνει αμέσως στην Αντζέλικα Τζόνσον, των Γκρίφιντορ. Τι καλή κυνηγός που είναι αυτό το κορίτσι! Και πολύ νόστιμη...»

«Τζόρνταν!»

«Με συγχωρείτε, κυρία καθηγήτρια».

Ο Λι Τζόρνταν, στενός φίλος των δίδυμων Ουέσλι, έκανε την περιγραφή του αγώνα κάτω από την αυστηρή επιτήρηση της καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ.

«Η Αντζέλικα πετά πολύ γρήγορα εκεί πάνω... ρίχνει ωραία πάσα στην Αλίσια Σπίνετ, μια άλλη πολύ καλή ανακάλυψη του Όλιβερ Γουντ... ως πέρυσι μόνο στους αναπληρωματικούς παίκτες... Η μπάλα πάλι πίσω στην Τζόνσον και... όχι, όχι, η κόκκινη είναι τώρα στα χέρια των Σλίθεριν. Ο αρχηγός των Σλίθεριν, Μάρκους Φλιντ, έχει τώρα την κόκκινη και πετά μαζί της... Σαν αετός μοιάζει εκεί πάνω... Ο Φλιντ είναι τώρα έτοιμος να βάλει γκ... όχι, όχι, τον σταμάτησε μια εξαιρετική μανούβρα του φύλακα των Γκρίφιντορ, του Όλιβερ Γουντ. Οι Γκρίφιντορ έχουν τώρα την κόκκινη, ή μάλλον η κυνηγός τους, η Κάτι Μπελ... Ωραία βουτιά για ν' αποφύγει τον Φλιντ και... μπαμ! Αυτό θα πρέπει να την πόνεσε, γιατί τη χτύπησε στο κεφάλι μια μαύρη... Και τώρα η κόκκινη ανήκει στους Σλίθεριν... Ο παίκτης τους, ο Άντριαν Πιούσι, πετά σαν κεραυνός προς το τέρμα, αλλά τον σταματά μια δεύτερη μαύρη... ή ο Φρεντ ή ο Τζορτζ Ουέσλι την έστειλαν προς το μέρος του... ποτέ δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω... Η Τζόνσον παίρνει πάλι την κόκκινη, κανείς δεν της κόβει το δρόμο και πετά πολύ γρήγορα... αποφεύγει μια από τις μαύρες... το τέρμα είναι ίσια μπροστά της... έλα τώρα, Αντζέλικα... ο φύλακας Μπλέτσλι κάνει βουτιά, αλλά αστοχεί και... ΓΚΟΛ ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΡΙΦΙΝΤΟΡ!»

Φωνές ενθουσιασμού από τους οπαδούς του Γκρίφιντορ γέμισαν τον αέρα, μαζί με αναστεναγμούς από τους οπαδούς του Σλίθεριν.

«Ε, εσείς εκεί πέρα! Κάντε μου θέση!»

«Χάγκριντ! Τι καλά που ήρθες!»

Ο Ρον και η Ερμιόνη στριμώχτηκαν όσο μπορούσαν, για να καθίσει κοντά τους ο Χάγκριντ.

«Παρακολουθούσα από την καλύβα μου», είπε ο Χάγκριντ, δείχνοντας τα κυάλια που κρέμονταν από το λαιμό του. «Δεν είναι όμως το ίδιο όπως όταν είσαι στο γήπεδο... Είδατε καθόλου το μικρό;»

«Όχι», αποκρίθηκε ο Ρον. «Ο Χάρι δεν έκανε ακόμη τίποτα».

Ο Χάγκριντ έ6αλε τα κυάλια στα μάτια του και έψαξε στον ουρανό, ώσπου εντόπισε τον Χάρι.

Πολύ ψηλά πάνω απ' το γήπεδο, ο Χάρι πετούσε εδώ κι εκεί, ψάχνοντας αδιάκοπα για τη λάμψη που θα πρόδινε την παρουσία της χρυσής μπάλας, ακολουθώντας έτσι πιστά το σχέδιο που είχε καταστρώσει ο Γουντ.

«Μείνε πιο ψηλά απ' όλους τους παίκτες, ώσπου να δεις τη χρυσή», του είχε πει ο Γουντ. «Δεν πρέπει να σου επιτεθούν νωρίτερα απ' ό,τι χρειάζεται...»

Όταν η Αντζέλικα έβαλε γκολ, ο Χάρι έκανε μερικές θεαματικές βουτιές στον αέρα, για να εκφράσει τον ενθουσιασμό του. Τώρα είχε αρχίσει πάλι να ψάχνει για τη χρυσή. Κάποια στιγμή το μάτι του έπιασε μια χρυσή λάμψη, αλλά ήταν μια ηλιαχτίδα που χτύπησε στο ρολόι ενός απ' τους δίδυμους Ουέσλι. Την άλλη στιγμή μια μαύρη ήρθε με δύναμη καταπάνω του, αλλά ο Χάρι κατάφερε να την αποφύγει. Χαμογέλασε με ικανοποίηση, όταν ο Φρεντ Ουέσλι άρχισε να πετά πίσω της κυνηγώντας την.

«Όλα εντάξει, Χάρι;» του φώναξε, καθώς έστελνε με δύναμη τη μαύρη προς τη μεριά του Μάρκους Φλιντ.

«...και η μπάλα στο Σλίθεριν», συνέχισε ο Λι Τζόρνταν. «Ο κυνηγός Πιούσι ξεγλιστρά από δυο μαύρες και από τους δυο Ουέσλι... αλλά κι απ' την κυνηγό Μπελ... και πετά γρήγορα... Μα για μια στιγμή!... Μήπως αυτό ήταν η χρυσή;»

Ένα μουρμουρητό ακούστηκε από το πλήθος, καθώς ο Πιούσι άφησε την κόκκινη να του πέσει, ενώ κοίταζε προς το μέρος μιας χρυσής αστραπής που είχε περάσει πίσω απ' το αριστερό αφτί του.

Ο Χάρι την είδε κι αυτός. Νιώθοντας ένα κύμα ενθουσιάσμού να τον πλημμυρίζει, έκανε μια βουτιά πίσω από τη χρυσή λάμψη. Ο ανιχνευτής των Σλίθεριν όμως, ο Τέρενς Χιγκς, είχε κι αυτός δει τη χρυσή κι άρχισε να τον ακολουθεί. Δίπλα δίπλα, οι δυο ανιχνευτές συνέχισαν να πετούν πίσω από τη μικρή μπάλα, ενώ οι κυνηγοί και των δύο ομάδων είχαν ξεχάσει τι έπρεπε να κάνουν και στέκονταν μετέωροι στον αέρα, παρακολουθώντας τη φάση.

Ο Χάρι ήταν πιο γρήγορος από τον Χιγκς... Έβλεπε καθαρά τη μικρή χρυσή μπάλα... με τα μικροσκοπικά φτερά της που τρεμόπαιζαν... ίσια μπροστά του... Έβαλε ακόμη περισσότερη ταχύτητα και... μπαμ!

Μια κραυγή λύσσας ακούστηκε απ' τους οπαδούς του Γκρίφιντορ, καθώς ο Μάρκους Φλιντ έπεσε επίτηδες επάνω στον Χάρι για να τον σταματήσει. Το χτύπημα έβγαλε το σκουπόξυλο του Χάρι από την τροχιά του κι εκείνος χρειάστηκε να κρατηθεί πολύ γερά επάνω του, για να μην πέσει.

«Φάουλ!» ούρλιαξαν οι οπαδοί του Γκρίφιντορ.

Η κυρία Χουτς μίλησε θυμωμένα στον Φλιντ και μετά έδωσε μια ελεύθερη βολή στο τέρμα για την ομάδα του Γκρίφιντορ. Στο μεταξύ, όμως, η χρυσή είχε εξαφανιστεί.

Στις κερκίδες, ο Ντιν Τόμας φώναξε: «Ν' αποβληθεί! Δείξε του κόκκινη κάρτα!»

«Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο, Ντιν», του θύμισε ο Ρον. «Στο κουίντιτς οι παίκτες δεν αποβάλλονται. Και τι είναι η κόκκινη κάρτα;»

O Χάγκριντ, όμως, ήταν με το μέρος του Ντιν.

«Πρέπει ν' αλλάξουν οι κανονισμοί!» φώναξε. «Ο Φλιντ θα μπορούσε να έχει σκοτώσει τον Χάρι!»

Κι ο Λι Τζόρνταν δεν μπόρεσε να κρατήσει κρυφή τη γνώμη του.

«Λοιπόν... μετά απ' αυτό το ολοφάνερο κι αηδιαστικό μαρκάρισμα...»

«Τζόρνταν! Σε προειδοποιώ...» του είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.

«Καλά, καλά... Ο Φλιντ, λοιπόν, παραλίγο να σκοτώσει τον ανιχνευτή των Γκρίφιντορ. Συνηθισμένα πράγματα!» συνέχισε ο σχολιαστής. «Το πέναλτι για το Γκρίφιντορ θα χτυπήσει η Σπίνετ, που τα καταφέρνει αρκετά καλά... Και το παιχνίδι συνεχίζεται με την μπάλα στα χέρια των Γκρίφιντορ...»

Ακριβώς τη στιγμή που προσπαθούσε να ξεφύγει από μια μαύρη η οποία πέρασε ξυστά δίπλα από το κεφάλι του, κάτι εντελώς ξαφνικό συνέβη στον Χάρι: το σκουπόξυλό του τραντάχτηκε τόσο δυνατά, που χρειάστηκε να το σφίξει όσο πιο πολύ μπορούσε με τα χέρια του και τα πόδια του, για να μην πέσει κάτω! Λίγες στιγμές αργότερα ο Χάρι ένιωσε και δεύτερο τράνταγμα. Ήταν λες και το σκουπόξυλό του να προσπαθούσε να τον ρίξει κάτω! Σκουπόξυλα όπως το Σύννεφο 2000, όμως, δεν κάνουν τέτοια πράγματα. Ο Χάρι προσπάθησε να κάνει στροφή προς το τέρμα των Γκρίφιντορ, για να πει στον Γουντ να ζητήσει διακοπή του παιχνιδιού, ώσπου να καταλάβει τι συμβαίνει, αλλά το σκουπόξυλό του έδειχνε να έχει τρελαθεί. Ούτε να το στρίψει μπορούσε, ούτε να το κάνει να υπακούσει σε οποιαδήποτε διαταγή. Πετούσε κάνοντας συνέχεια ζιγκ-ζαγκ στον αέρα και κάθε τόσο τρανταζόταν τόσο δυνατά, που δυσκολευόταν αφάνταστα να μην πέσει.

Στο μεταξύ ο Λι Τζόρνταν συνέχιζε την περιγραφή του παιχνιδιού.

«...η μπάλα στο Σλίθεριν... ο Φλιντ με την κόκκινη... περνά τη Σπίνετ... περνά την Μπελ... μια μαύρη τον χτυπά δυνατά στο πρόσωπο... ελπίζω να του 'σπασε τη μύτη... όχι, όχι, αστειεύομαι, κυρία καθηγήτρια... το Σλίθεριν ΣΚΟΡΑΡΕΙ!...»

Οι οπαδοί του Σλίθεριν φώναζαν και χειροκροτούσαν ενθουσιασμένοι. Κανείς δε φαινόταν να έχει προσέξει πως κάτι έτρεχε με τον Χάρι. Το σκουπόξυλό του συνέχιζε να φέρεται παράξενα. Πετούσε αργά όλο και πιο ψηλά, μακριά από την περιοχή όπου παιζόταν το ματς, έκανε απότομα δεξιές κι αριστερές στροφές και κάθε τόσο τρανταζόταν δυνατά.

«Δεν καταλαβαίνω τι κάνει ο Χάρι...» μουρμούρισε ξαφνικά ο Χάγκριντ. «Μοιάζει σαν να έχει χάσει τον έλεγχο του σκουπόξυλου... αλλά κάτι τέτοιο αποκλείεται...»

Ξαφνικά πολλά παιδιά από τις κερκίδες άρχισαν να δείχνουν τον Χάρι με τα χέρια τους τεντωμένα. Το σκουπόξυλό του έκανε τούμπες στον αέρα. Ήταν πια ολοφάνερο πως ο Χάρι κρατιόταν επάνω του με μεγάλη δυσκολία. Την άλλη στιγμή μια κραυγή τρόμου βγήκε απ' τα στόματα όλων. Το σκουπόξυλό του Χάρι είχε τρανταχτεί τόσο δυνατά, που εκείνος γλίστρησε από πάνω του και κρεμόταν απ' αυτό με το ένα του χέρι!

«Μήπως χάλασε το σκουπόξυλο όταν έπεσε επάνω του ο Φλιντ;» ψιθύρισε ο Σίμους.

«Αποκλείεται!» απάντησε ο Χάγκριντ κι η φωνή του έτρεμε. «Τίποτα δεν μπορεί να επηρεάσει ένα σκουπόξυλο... εκτός από την πιο δυνατή μαύρη μαγεία... Κανένας μαθητής δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο σ' ένα Σύννεφο δύο χιλιάδες...»

Ακούγοντας αυτά τα λόγια, η Ερμιόνη άπλωσε και τα δυο της χέρια κι άρπαξε τα κυάλια του Χάγκριντ. Αντί όμως να τα γυρίσει προς τα πάνω, άρχισε να κοιτάζει μ' αυτά το πλήθος στις κερκίδες.

«Το περίμενα!» φώναξε κατόπιν με τρόμο. «Ο Σνέιπ... εκεί... Να τος».

Ο Ρον άρπαξε τα κυάλια απ' τα χέρια της. Ο καθηγητής Σνέιπ βρισκόταν στη μέση της απέναντι κερκίδας και το βλέμμα του ήταν στηλωμένο στον Χάρι, ενώ τα χείλη του μουρμούριζαν αδιάκοπα κάτι.

«Κάτι κάνει... Χαλάει το σκουπόξυλο...» είπε η Ερμιόνη.

«Και τι να κάνουμε εμείς;»

«Άσ' το σε μένα!» αποκρίθηκε αποφασιστικά εκείνη.

Προτού ο Ρον προλάβει ν' αντιδράσει, η Ερμιόνη είχε κιόλας εξαφανιστεί. Ο Ρον γύρισε πάλι τα κυάλια προς τον Χάρι. Το σκουπόξυλό του τρανταζόταν τώρα τόσο δυνατά, που ήταν ολοφάνερο πως γρήγορα θα έπεφτε απ' αυτό. Όλοι στις κερκίδες είχαν τώρα σηκωθεί όρθιοι και παρακολουθούσαν τρομαγμένοι, καθώς οι δίδυμοι Ουέσλι πετούσαν γρήγορα προς τον Χάρι, με την ελπίδα να τον τραβήξουν επάνω σ' ένα από τα δικά τους σκουπόξυλα. Η προσπάθεια τους όμως αποδείχθηκε μάταιη, γιατί κάθε φορά που τον πλησίαζαν, το σκουπόξυλό του τον ανέβαζε όλο και πιο ψηλά. Οι Ουέσλι άρχισαν τότε να πετούν πιο χαμηλά, κάνοντας κύκλους από κάτω του, για να τον πιάσουν όταν θα έπεφτε. Στο μεταξύ ο Μάρκους Φλιντ είχε πάρει στα χέρια του την κόκκινη κι είχε βάλει πέντε γκολ, χωρίς να το προσέξει κανείς.

«Έλα, Ερμιόνη! Κάνε κάτι!» μουρμούρισε μ' αγωνία ο Ρον.

Η Ερμιόνη βρισκόταν τώρα στην κερκίδα πίσω ακριβώς απ' αυτή όπου καθόταν ο καθηγητής Σνέιπ κι έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε προς το μέρος του. Δε σταμάτησε ούτε για να ζητήσει συγγνώμη, όταν σκούντησε τον καθηγητή Κούιρελ και σχεδόν τον έριξε κάτω. Όταν έφτασε πίσω από το κάθισμα του Σνέιπ, γονάτισε αθόρυβα, έβγαλε το μαγικό ραβδί της και μουρμούρισε μερικά σωστά διαλεγμένα ξόρκια. Αμέσως ζωηρές μπλε φλόγες φάνηκαν στην άκρη του ραβδιού της, βάζοντας φωτιά στο μανδύα του Σνέιπ.

Ο καθηγητής Σνέιπ χρειάστηκε μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβει ότι καιγόταν. Μια τρομαγμένη κραυγή του ήταν η απόδειξη πως η Ερμιόνη είχε πετύχει το σκοπό της. Μετά μάζεψε βιαστικά τις μπλε φλόγες σ' ένα γυάλινο μπουκαλάκι την τσέπη της. Στη συνέχεια γύρισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στη θέση της, σίγουρη πως ο Σνέιπ δε θα καταλάβαινε ποτέ ποιος του είχε χαλάσει τα σχέδια.

Η επέμβαση της Ερμιόνης αποδείχθηκε κάτι περισσότερο από αρκετή. Ψηλά στον αέρα, ο Χάρι μπόρεσε ξαφνικά να καβαλήσει πάλι το σκουπόξυλό του.

«Μικρέ, εντάξει! Μπορείς τώρα να κοιτάξεις πάλι», είπε ο Ρον στον Νέβιλ, που εδώ και μερικά λεπτά έκλαιγε, με το πρόσωπο του κρυμμένο στο χοντρό παλτό του Χάγκριντ.

Ο Χάρι πετούσε τώρα γρήγορα προς το έδαφος. Ξαφνικά, τον είδαν όλοι να φέρνει το χέρι του στο στόμα του. Προσγειώθηκε απότομα, σχεδόν με τα τέσσερα, έδηξε δυνατά... και κάτι χρυσό λαμποκοπούσε μέσα στην παλάμη του.

«Έπιασα τη χρυσή!» φώναξε θριαμβευτικά, κουνώντας την πάνω απ' το κεφάλι του και το ματς τελείωσε μέσα σε γενική σύγχυση.

«Δεν την έπιασε τη χρυσή, σχεδόν την κατάπιε!» φώναζε ο Φλιντ επί είκοσι σχεδόν λεπτά, αλλά οι διαμαρτυρίες του δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

Ο Χάρι δεν είχε παραβεί κανέναν από τους κανονισμούς κι ο Λι Τζόρνταν συνέχισε να φωνάζει χαρούμενος το αποτέλεσμα. Το Γκρίφιντορ είχε νικήσει με 170-60! Ο Χάρι, όμως, δεν άκουσε τίποτα απ' όλα αυτά. Γιατί βρισκόταν στην καλύβα του Χάγκριντ, μαζί με τον Ρον και την Ερμιόνη, πίνοντας καυτό και δυνατό τσάι.

«Ήταν ο καθηγητής Σνέιπ», του εξήγησε ο Ρον. «Η Ερμιόνη κι εγώ τον είδαμε καθαρά να μουρμουρίζει κατάρες στο σκουπόξυλό σου και να μην παίρνει τα μάτια του από επάνω σου».

«Ανοησίες!» είπε με σιγουριά ο Χάγκριντ, που δεν είχε ακούσει τίποτα απ' όσα είχαν ειπωθεί στις κερκίδες δίπλα του. «Γιατί ο Σνέιπ να κάνει κάτι τέτοιο;»

Ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη κοιτάχτηκαν, μη ξέροντας αν έπρεπε να του πουν όσα γνώριζαν. Τελικά ο Χάρι αποφάσισε να του πει την αλήθεια.

«Το έκανε επειδή έμαθα κάποιο μυστικό», εξήγησε στον Χάγκριντ. «Προχθές, τη μέρα του Χάλοουιν, προσπάθησε να περάσει μπροστά απ' αυτό το σκυλί με τα τρία κεφάλια κι εκείνο τον δάγκωσε. Νομίζουμε πως προσπαθούσε να κλέψει αυτό που φυλάει το σκυλί...»

Του Χάγκριντ παραλίγο να του πέσει η τσαγιέρα από τα χέρια.

«Πώς μάθατε εσείς για τον Λουλούκο;» ρώτησε τα παιδιά.

«Τον Λουλούκο;»

«Ναι... Δικός μου είναι. Τον αγόρασα από έναν Άραβα, τον οποίο γνώρισα πέρυσι σε κάποιο μπαρ... Εγώ τον δάνεισα στον Ντάμπλντορ, για να φυλάει το...»

«Το ποιο;» ρώτησε αμέσως ο Χάρι.

«Δεν μπορώ να σας πω», αποκρίθηκε ο Χάγκριντ. «Είναι μεγάλο μυστικό...»

«Μα... αφού ο Σνέιπ προσπαθεί να το κλέψει...»

«Ανοησίες!» είπε πάλι ο Χάγκριντ. «Ο Σνέιπ είναι καθηγητής στο "Χόγκουαρτς". Δεν θα 'κανε ποτέ κάτι τέτοιο».

«Τότε, γιατί μόλις πριν λίγο προσπάθησε να σκοτώσει τον Χάρι;» φώναξε η Ερμιόνη.

Ήταν φανερό πως τα γεγονότα αυτού του απογεύματος είχαν κάνει την Ερμιόνη ν' αλλάξει εντελώς γνώμη.

«Έκανε μάγια, Χάγκριντ, είμαι σίγουρη γι' αυτό!» συνέχισε η Ερμιόνη. «Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να κοιτάς συνέχεια το άτομο. Ο Σνέιπ δεν τράβηξε στιγμή το βλέμμα του απ' τον Χάρι. Τον είδα, σου λέω!»

«Κι εγώ σου λέω πως κάνεις λάθος!» φώναξε με τη σειρά του ο γίγαντας. «Δεν ξέρω γιατί έκανε αυτά τα παλαβά το σκουπόξυλο του Χάρι, αλλά ο Σνέιπ δε θα προσπαθούσε ποτέ να σκοτώσει ένα μαθητή. Όσο για σας τους τρεις... ακούστε με καλά. Ανακατευόσαστε σε πράγματα που δεν είναι δική σας δουλειά! Ξεχάστε, λοιπόν, αυτό το σκυλί και ξεχάστε τι φυλάει — αυτό αφορά μόνο τον καθηγητή Ντάμπλντορ και τον Νίκολας Φλαμέλ...»

«Αχά!» φώναξε ο Χάρι. «Ώστε, λοιπόν, υπάρχει κάποιος Νίκολας Φλαμέλ ανακατεμένος σ' αυτή την υπόθεση!»

Ο Χάγκριντ, όμως, δεν του απάντησε, ενώ φάνηκε να νευριάζει με τον εαυτό του.