Ο Χάρι Πότερ και η φιλοσοφική λίθος

13. Ο Νίκολας Φλαμέλ

Ο καθηγητής Ντάμπλντορ είχε πείσει τον Χάρι να μην ξαναψάξει τον καθρέφτη του Έριζεντ. Έτσι, τις υπόλοιπες μέρες των χριστουγεννιάτικων διακοπών, ο αόρατος μανδύας έμεινε διπλωμένος στον πάτο της Βαλίτσας του. Ο Χάρι θα ήθελε πολύ να ξεχάσει αυτά που είχε δει στο μαγικό καθρέφτη, αλλά αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο. Πολύ σύντομα, άρχισε να βλέπει τις νύχτες έναν εφιάλτη, πάντα τον ίδιον. Ονειρευόταν πως οι γονείς του εξαφανίζονταν από μια πράσινη αστραπή, ενώ μια στριγκή φωνή γελούσε με κακία.

«Το Βλέπεις πως ο Ντάμπλντορ είχε δίκιο; Αυτός ο καθρέφτης μπορεί να σε τρελάνει!» είπε ο Ρον, όταν ο Χάρι του μίλησε για τον εφιάλτη του.

Η Ερμιόνη όμως, που γύρισε στο «Χόγκουαρτς» μια μέρα πριν ξαναρχίσουν τα μαθήματα, είχε μια εντελώς διαφορετική άποψη για την κατάσταση. Μολονότι την έπιανε φρίκη στην ιδέα πως θα μπορούσαν να έχουν τσακώσει τον Χάρι τη μία έστω από τις τρεις διαδοχικές νύχτες που περιφερόταν στο κάστρο («Σκέψου να σε είχε πιάσει ο Φιλτς!» είπε κάποια στιγμή στον Χάρι), παρ' όλ' αυτά επέμενε να Βρουν κάτι για τον Νίκολας Φλαμέλ, έχοντας στο μυαλό της —τι άλλο; — την αποφοίτηση!

Και τα τρία παιδιά είχαν σχεδόν πάψει να ελπίζουν πως θα έβρισκαν κάτι για τον Φλαμέλ σε κάποιο από τα βιβλία της σχολικής βιβλιοθήκης, αν κι ο Χάρι ήταν σίγουρος πως κάπου είχε διαβάσει τ' όνομα του. Κι όταν ξανάρχισαν τα μαθήματα, είχαν πια ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, για να ψάξουν, ιδιαίτερα ο Χάρι, ο οποίος προπονούνταν σκληρά για το κουίντιτς. Ο Όλιβερ Γουντ προπονούσε την ομάδα πιο σκληρά από ποτέ. Ακόμη κι η ατελείωτη βροχή που είχε ακολουθήσει το χιόνι, δεν επηρέαζε τον ενθουσιασμό του. Οι δίδυμοι Ουέσλι παραπονιόνταν δυνατά πως ο Γουντ το παράκανε, ο Χάρι όμως ήταν με το μέρος του. Γιατί, αν κέρδιζαν στο επόμενο ματς με το Χάφλπαφλ, θα ξεπερνούσαν το Σλίθεριν στη βαθμολογία για πρώτη φορά μέσα σε επτά χρόνια. Εξάλλου, εκτός από το ότι ήθελε πραγματικά να κερδίσουν, ο Χάρι ανακάλυψε ότι, εξαιτίας της προπόνησης, έπεφτε ψόφιος από κούραση για ύπνο κι έτσι έβλεπε ολοένα και λιγότερους εφιάλτες.

Ένα βράδυ, μετά από μια ιδιαίτερα σκληρή προπόνηση μέσα στη βροχή, ο Γουντ τους είπε το άσχημο νέο. Ήταν πολύ θυμωμένος με τους δίδυμους Ουέσλι, επειδή έκαναν μακροβούτια και προσποιούνταν ότι έπεφταν από τα σκουπόξυλά τους.

«Θ' αφήσετε τις ανοησίες;» τους φώναξε. «Αυτά τα χαζά κόλπα θα μας κάνουν να χάσουμε το ματς! Γιατί διαιτητής αυτή τη φορά θα είναι ο καθηγητής Σνέιπ! Και θα ψάχνει αφορμή να κόψει Βαθμούς από το Γκρίφιντορ...»

Ακούγοντας το, ο Τζορτζ Ουέσλι πραγματικά έπεσε από το σκουπόξυλό του.

«Ο Σνέιπ διαιτητής;» φώναξε έξαλλος. «Μα ποτέ άλλοτε δεν είχε ενδιαφερθεί για το κουίντιτς! Και δε θα είναι καθόλου δίκαιος, αν δει ότι μπορεί να κερδίσουμε το Σλίθεριν!»

Τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας προσγειώθηκαν κοντά στον Τζορτζ, για να διαμαρτυρηθούν κι αυτά.

«Δε φταίω εγώ!» τους διέκοψε ο Γουντ. «Και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να παίξουμε σύμφωνα με τους κανόνες, έτσι ώστε ο Σνέιπ να μη βρει καμιά ευκαιρία να μας αδικήσει...»

Ο Χάρι όμως, που είχε κι έναν προσωπικό λόγο να μη θέλει τον Σνέιπ για διαιτητή, ένιωθε τώρα πολύ ανήσυχος...

Στο τέλος της προπόνησης, τ' άλλα παιδιά έμειναν στο γήπεδο κουβεντιάζοντας, αλλά ο Χάρι βιάστηκε να γυρίσει στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ, όπου βρήκε τον Ρον και την Ερμιόνη να παίζουν μαγικό σκάκι. Αυτό ήταν και το μοναδικό παιχνίδι στο οποίο η Ερμιόνη έχανε συχνά, κάτι το οποίο ο Χάρι και ο Ρον έβρισκαν πολύ χρήσιμο, αφού μετρίαζε κάπως τον εγωισμό της.

«Μη μου μιλάς για μια στιγμή!» είπε ο Ρον στον Χάρι, όταν εκείνος κάθισε δίπλα του. «Πρέπει να συγκεντρωθώ για...» Βλέποντας όμως το πρόσωπο του Χάρι, άφησε τη φράση του μισοτελειωμένη. «Τι τρέχει;» τον ρώτησε. «Χάλια φαίνεσαι».

Μιλώντας σιγά, για να μην τον ακούσει κανείς άλλος, ο Χάρι είπε στους άλλους δυο τα καθέκαστα, ότι δηλαδή ο Σνέιπ θα ήταν διαιτητής στο επόμενο ματς κουίντιτς.

«Μην παίξεις!» είπε αμέσως η Ερμιόνη.

«Πες πως είσαι άρρωστος», πρόσθεσε ο Ρον.

«Κάνε πως έσπασες το πόδι σου...»

«Σπάσε καλύτερα το πόδι σου!» τον συμβούλεψε ο Ρον.

«Δεν μπορώ», αποκρίθηκε ο Χάρι. «Δεν υπάρχει αναπληρωματικός ανιχνευτής. Αν δεν παίξω εγώ, το Γκρίφιντορ δεν μπορεί να κατεβάσει ομάδα στο γήπεδο...»

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας γδούπος. Ο Νέβιλ είχε μόλις μπει στην αίθουσα αναψυχής πέφτοντας με το κεφάλι. Το πώς είχε καταφέρει να περάσει μέσα από το πορτρέτο της χοντρής κυρίας παραμένει μυστήριο, μιας και τα πόδια του ήταν κολλημένα μεταξύ τους, στη γνωστή στάση που όλοι αναγνώρισαν αμέσως ως την «κατάρα των κολλημένων ποδιών». Θα πρέπει να είχε φτάσει ως εκεί μάλλον χοροπηδώντας!

Όλοι άρχισαν να γελούν, εκτός απ' την Ερμιόνη, που πετάχτηκε αμέσως όρθια κι είπε δυνατά το αντίδοτο ξόρκι. Τα πόδια του Νέβιλ ξεκόλλησαν αμέσως κι εκείνος σηκώθηκε όρθιος τρέμοντας.

«Τι έγινε;» τον ρώτησε η Ερμιόνη, φέρνοντας τον να καθίσει μαζί με τον Χάρι και τον Ρον.

«Ο Μαλφόι», αποκρίθηκε ο Νέβιλ, τρέμοντας ακόμη. «Συναντηθήκαμε έξω από τη βιβλιοθήκη. Μου είπε πως έψαχνε κάποιον για να εξασκηθεί στην κατάρα...»

«Πήγαινε στην καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ!» του είπε αμέσως η Ερμιόνη. «Πρέπει να τον μαρτυρήσεις».

Ο Νέβιλ, όμως, κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.

«Δε θέλω άλλες φασαρίες», μουρμούρισε.

«Πρέπει να του δείξεις πως δεν τον φοβάσαι, Νέβιλ», τον συμβούλεψε ο Ρον. «Ο Μαλφόι συνηθίζει να τρομάζει τους άλλους, αλλ' αυτό δεν είναι λόγος να γίνεσαι χαλί να σε πατάει...»

«Ναι, πες μου κι εσύ πως δεν είμαι αρκετά γενναίος για το Γκρίφιντορ... Μου το 'πε κιόλας ο Μαλφόι!» αποκρίθηκε ο Νέβιλ, κοκκινίζοντας.

Ο Χάρι έβαλε το χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε από μέσα ένα σοκολατένιο βάτραχο, τον τελευταίο από το κουτί που του είχε χαρίσει η Ερμιόνη. Τον έδωσε στον Νέβιλ, ο οποίος τον πήρε ενώ φαινόταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα.

«Εσύ αξίζεις όσο δώδεκα Μαλφόι», του είπε κατόπιν ο Χάρι. «Εξάλλου το καπέλο σε διάλεξε για το Γκρίφιντορ και ξέρει τι κάνει. Κι ο Μαλφόι πού είναι; Στο βρομο-Σλίθεριν!»

Ένα δειλό χαμόγελο φώτισε το χλομό πρόσωπο του Νέβιλ, καθώς άρχισε να ξετυλίγει το σοκολατένιο βάτραχο.

«Ευχαριστώ, Χάρι...» είπε. «Νομίζω πως θα πάω τώρα στο κρεβάτι μου... Μήπως θέλεις τη φωτογραφία; Ξέρω ότι κάνεις συλλογή...»

Καθώς ο Νέβιλ απομακρυνόταν, ο Χάρι κοίταξε τη φωτογραφία.

«Πάλι ο Άλμπους Νιάμπλντορ», είπε. «Ήταν ο πρώτος που...»

Άφησε όμως τη φράση του στη μέση, κοίταξε στην πίσω πλευρά της φωτογραφίας και ψιθύρισε:

«Τον βρήκα! Βρήκα τον Φλαμέλ! Σας είχα πει πως κάπου είχα διαβάσει τ' όνομα του. Το διάβασα λοιπόν στο τρένο, ενώ ερχόμουν εδώ. Να, ακούστε: "Άλμπους Ντάμπλντορ, γενικός διευθυντής της Σχολής Χόγκουαρτς. Θεωρείται από πολλούς ο μεγαλύτερος μάγος της σύγχρονης εποχής. Ο Ντάμπλντορ είναι ιδιαίτερα γνωστός για τη νίκη του επί του κακού μάγου Γκρίντεδαλντ, το 1945, για την ανακάλυψη των δώδεκα χρήσεων του αίματος των δράκων και για την πρωτοποριακή εργασία του στην αλχημεία μαζί με το συνεργάτη του Νίκολας Φλαμέλ!"»

Η Ερμιόνη πετάχθηκε όρθια. Ο Χάρι δεν την είχε δει ποτέ τόσο ενθουσιασμένη από την ημέρα που είχε πάρει άριστα στο πρώτο τους μαγικό πείραμα.

«Περιμένετε εδώ!» τους είπε βιαστικά κι έφυγε τρέχοντας για τις κρεβατοκάμαρες των κοριτσιών.

Ο Χάρι κι ο Ρον μόλις που πρόλαβαν να κοιταχτούν με απορία, ενώ η Ερμιόνη ξαναγύριζε κρατώντας σφιχτά στην αγκαλιά της ένα τεράστιο, παλιό βιβλίο.

«Ποτέ δε σκέφτηκα να κοιτάξω εδώ!» τους είπε λαχανιασμένη. «Το πήρα πριν από μερικές εβδομάδες από τη βιβλιοθήκη, έτσι, για να περάσει η ώρα μου...»

«Για να περνάει η ώρα σου;» ρώτησε ειρωνικά ο Ρον, αλλά εκείνη δεν του έδωσε σημασία κι άρχισε να ξεφυλλίζει το βιβλίο, ώσπου βρήκε αυτό που ζητούσε.

«Να το, να το!» φώναξε ενθουσιασμένη. «Εδώ το λέει ολοκάθαρα: "Ο Νίκολας Φλαμέλ είναι ο μόνος γνωστός κατασκευαστής της φιλοσοφικής λίθου!"»

Τα λόγια της, όμως, δεν είχαν το αποτέλεσμα που περίμενε εκείνη.

«Της ποιας;» ρώτησαν μαζί ο Χάρι κι ο Ρον.

«Μα τίποτα πια δεν ξέρετε εσείς οι δυο; Να... διαβάστε το... εδώ!»

Η Ερμιόνη γύρισε το χοντρό βιβλίο προς το μέρος τους και τα δυο αγόρια άρχισαν να διαβάζουν.

«Βλέπετε;» είπε η Ερμιόνη, όταν ο Χάρι κι ο Ρον σήκωσαν τα κεφάλια τους από το βιβλίο. «Αυτός ο σκύλος με τα τρία κεφάλια πρέπει να φυλάει τη φιλοσοφική λίθο του Φλαμέλ! Ασφαλώς, αυτός θα ζήτησε απ' τον Ντάμπλντορ να του τη φυλάξει, γιατί είναι φίλοι και γιατί ο Φλαμέλ είχε μάθει πως κάποιος προσπαθούσε να την κλέψει. Και γι' αυτό μεταφέρθηκε εδώ από τα χρηματοκιβώτια της τράπεζας Γκρίνγκοτς!»

«Μια πέτρα που φτιάχνει χρυσάφι και σε κάνει αθάνατο;» είπε ο Χάρι. «Δεν είναι καθόλου περίεργο που ο Σνέιπ ψάχνει να την βρει. Ο καθένας θα την ήθελε δική του!»

«Ούτε είναι περίεργο που δεν μπορούσαμε να βρούμε τον Φλαμέλ στο βιβλίο Μελέτη των σύγχρονων εξελίξεων της μαγείας», πρόσθεσε ο Ρον. «Δεν είναι και σύγχρονος, αφού είναι εξακοσίων εξήντα πέντε χρόνων!»

Την άλλη μέρα το πρωί, στο μάθημα της άμυνας κατά της μαύρης μαγείας κι ενώ όλοι σημείωναν τους διάφορους τρόπους αντιμετώπισης της δαγκωματιάς από λυκάνθρωπο, ο Χάρι κι ο Ρον κουβέντιαζαν ακόμη ψιθυριστά για το τι θα έκαναν αν είχαν τη φιλοσοφική λίθο. Και μόνον όταν ο Ρον είπε πως, αν είχε μια τέτοια πέτρα, θ' αγόραζε μια δική του ομάδα κουίντιτς, ο Χάρι θυμήθηκε τον καθηγητή Σνέιπ και το ματς που πλησίαζε.

«θα παίξω οπωσδήποτε!» είπε αποφασιστικά στον Ρον και στην Ερμιόνη. «Γιατί, αν δεν παίξω, όλοι οι Σλίθεριν θα νομίσουν πως φοβάμαι τον Σνέιπ... Θα παίξω, λοιπόν, και θα τους δείξω! Τα ειρωνικά χαμόγελα θα σβήσουν από το πρόσωπο τους όταν κερδίσουμε...»

«Φτάνει να μη σβήσεις κι εσύ από το χάρτη!» είπε ανήσυχη η Ερμιόνη. Καθώς όμως η μέρα του ματς πλησίαζε, ο Χάρι γινόταν όλο και πιο νευρικός, άσχετα αν προσπαθούσε επιμελώς να το κρύψει από τον Ρον και την Ερμιόνη. Όμως και οι άλλοι παίκτες της ομάδας του Γκρίφιντορ, κάθε άλλο παρά ήρεμοι ήταν. Η ιδέα να κερδίσουν το Χάφλπαφλ και να βρεθούν έτσι να προηγούνται στη Βαθμολογία του πρωταθλήματος του «Χόγκουαρτς» ήταν υπέροχη... Καμιά ομάδα δεν είχε καταφέρει να πάρει το πρωτάθλημα από το Σλίθεριν εδώ και επτά χρόνια, αλλά... Μ' έναν τόσο κακό διαιτητή, τι πιθανότητες είχαν να κερδίσουν;

Ο Χάρι νόμισε πως άρχισε να παραλογίζεται, γιατί είχε συνέχεια την εντύπωση πως συναντούσε τον καθηγητή Σνέιπ όπου κι αν πήγαινε. Μερικές φορές, μάλιστα, αναρωτιόταν μήπως ο Σνέιπ τον παρακολουθούσε προσπαθώντας να τον πετύχει κάπου μόνο του και να του κάνει κακό. Όσο για το μάθημα των φίλτρων, είχε πια γίνει ένα εβδομαδιαίο μαρτύριο — τόσο άσχημα του φερόταν ο καθηγητής. Λες ο Σνέιπ να ήξερε ότι ο Χάρι είχε μάθει για τη φιλοσοφική λίθο; Του φαινόταν απίθανο, αλλά είχε συχνά την εντύπωση ότι ο Σνέιπ μπορούσε να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων. Το απόγευμα του ματς, τη στιγμή που ο Ρον και η Ερμιόνη τού εύχονταν καλή επιτυχία, ο Χάρι ήξερε καλά πως το μόνο που σκέφτονταν, ήταν ότι μπορεί να μην τον ξανάβλεπαν πια. Κι αυτή η σκέψη κάθε άλλο παρά καθησυχαστική ήταν... Από την ταραχή του, δεν άκουσε σχεδόν ούτε λέξη από τα ενθαρρυντικά λόγια του Γουντ, καθώς φορούσε την κατακόκκινη στολή του κουίντιτς κι έπαιρνε στα χέρια του το σκουπόξυλό του, το Σύννεφο δύο χιλιάδες.

Στο μεταξύ ο Ρον κι η Ερμιόνη βρήκαν θέση στις κερκίδες κοντά στον ΝβΒιλ, ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ήταν τόσο ανήσυχοι και γιατί είχαν φέρει κι οι δυο τα μαγικά ραβδιά τους στο γήπεδο. Ο Χάρι ασφαλώς θ' ανακουφιζόταν, αν ήξερε πως ο Ρον κι η Ερμιόνη είχαν εξασκηθεί κρυφά στην κατάρα των κολλημένων ποδιών. Την ιδέα την πήραν από τον Μαλφόι, που την είχε χρησιμοποιήσει στον Νέβιλ, κι ήταν έτοιμοι να κάνουν το ίδιο στον καθηγητή Σνέιπ, αν προσπαθούσε να βλάψει τον Χάρι.

«Λοιπόν, μην το ξεχάσεις. Πρέπει να πεις "Λοκομότορ Μόρτις"», ψιθύρισε η Ερμιόνη στον Ρον, καθώς ο Ρον έκρυβε το μαγικό του ραβδί μέσα στο μανίκι του.

«Το θυμάμαι!» αποκρίθηκε εκείνος. «Μη μου λες όλο τα ίδια!»

Μέσα στ' αποδυτήρια, ο Γουντ είχε πάρει παράμερα τον Χάρι.

«Δε θέλω να σε πιέσω, Πότερ», του είπε, «αλλά αυτό που μας χρειάζεται σήμερα είναι να πιάσουμε γρήγορα τη χρυσή και να τελειώνουμε με το παιχνίδι! Προσπάθησε, λοιπόν, να το καταφέρεις προτού ο Σνέιπ βρει ευκαιρία και δώσει βαθμούς στο Χάφλπαφλ».

«Όλο το σχολείο είναι έξω!» είπε ο Φρεντ Ουέσλι κοιτάζοντας από τη μισάνοιχτη πόρτα. «Ακόμη κι ο Ντάμπλντορ έχει έρθει να δει το ματς!»

Η καρδιά του Χάρι φτερούγισε από χαρά στο στήθος του.

«Ο Ντάμπλντορ;» φώναξε, τρέχοντας στην πόρτα για να βεβαιωθεί.

Ο Φρεντ όμως είχε δίκιο. Αυτή η μακριά ασημένια γενειάδα δεν μπορούσε ν' ανήκει σε κανέναν άλλον.

Τώρα ο Χάρι ένιωθε τόσο ανακουφισμένος, που του ερχόταν να γελάσει. Γιατί δεν είχε πια να φοβηθεί τίποτα. Ο Σνέιπ δε θα τολμούσε να του κάνει κακό, αφού ο Ντάμπλντορ παρακολουθούσε το ματς!

Ίσως ακριβώς γι' αυτό, ο καθηγητής Σνέιπ έδειχνε τόσο θυμωμένος τη στιγμή που οι δυο ομάδες έβγαιναν στο γήπεδο. Ο Ρον το πρόσεξε αμέσως.

«Ποτέ δεν έχω δει τον Σνέιπ τόσο θυμωμένο!» είπε στην Ερμιόνη. «Να, το ματς άρχισε! Αχ!...»

Κάποιος είχε χτυπήσει με δύναμη τον Ρον στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ήταν ο Μαλφόι.

«Α, συγγνώμη, Ουέσλι, δε σε είδα!» του είπε, χαμογελώντας με νόημα στους δυο φίλους του, τον Κράμπε και τον Γκόιλ.

«Αναρωτιέμαι πόση ώρα θα μείνει σήμερα ο Πότερ επάνω στο σκουπόξυλό του», συνέχισε κατόπιν ο Μαλφόι. «Όχι πολύ, φαντάζομαι... Θέλει κανείς να στοιχηματίσει μαζί μου; Εσύ, Ουέσλι;»

Ο Ρον δεν του απάντησε. Ο καθηγητής Σνέιπ είχε μόλις χαρίσει στο Χάφλπαφλ ένα πέναλτι, επειδή ο αδελφός του Ρον, ο Τζορτζ, είχε στείλει μια μαύρη μπάλα κατευθείαν επάνω του. Όσο για την Ερμιόνη, ενώ δάγκωνε νευρικά τα νύχια της, είχε το βλέμμα της καρφωμένο στον Χάρι, που πετούσε σαν γεράκι πάνω από το γήπεδο, ψάχνοντας για τη χρυσή.

«Ξέρετε πώς διαλέγουν τους παίκτες για την ομάδα του Γκρίφιντορ;» είπε μερικές στιγμές αργότερα ο Μαλφόι, αφού ο Σνέιπ είχε δώσει στο Χάφλπαφλ άλλο ένα πέναλτι χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. «Θα σας πω εγώ, λοιπόν. Παίρνουν αυτούς που τους λυπούνται! Πήραν τον Πότερ, που δεν έχει γονείς, τους δίδυμους Ουέσλι, που δεν έχουν λεφτά... Θα 'πρεπε να πάρουν και σένα, Νέβιλ, που δεν έχεις μυαλό!»

Ο Νέβιλ χλόμιασε, αλλά γύρισε πίσω για ν' αντιμετωπίσει τον Μαλφόι.

«Αξίζω δέκα σαν και σένα!» του είπε με φωνή που έτρεμε.

Ο Μαλφόι κι οι δυο φίλοι του ξέσπασαν σε γέλια, αλλά ο Ρον, που δεν τολμούσε να τραβήξει το βλέμμα του από το παιχνίδι, είπε:

«Καλά τα λες, Νέβιλ!»

«Νέβιλ», απάντησε αμέσως ο Μαλφόι, «αν τα μυαλά ήταν χρυσάφι, εσύ θα ήσουν πιο φτωχός κι από τον Ουέσλι!»

Τα νεύρα του Ρον, τεντωμένα κιόλας από την ανησυχία του για τον Χάρι, ήταν τώρα έτοιμα να σπάσουν.

«Σε προειδοποιώ, Μαλφόι», είπε ο Ρον. «Άλλη μια λέξη και...»

«Ρον!» τον διέκοψε μ' αγωνία η Ερμιόνη. «Ο Χάρι!»

«Τι; Πού;»

Ξαφνικά έγινε κάτι το οποίο έκανε τους θεατές να ξεσπάσουν σε ζητωκραυγές και χειροκροτήματα. Η Ερμιόνη πετάχτηκε όρθια, με το ένα χέρι μπροστά στο στόμα της, καθώς ο Χάρι συνέχιζε να πέφτει προς το έδαφος ίσια σαν σφαίρα.

«Τυχερός είσαι, Ουέσλι!» είπε ειρωνικά ο Μαλφόι. «Ο φίλος σου, ο Πότερ, μπορεί να είδε τίποτα ψιλά στο χώμα. Όταν τα μαζέψει, μπορεί και να σ' τα δώσει!»

Ο Ρον δεν άντεξε άλλο. Και προτού ο Μαλφόι καταλάβει τι τρέχει, ο Ρον είχε πέσει επάνω του και τον είχε ρίξει κάτω. Ο Νέβιλ δίστασε για μια στιγμή και μετά πήδησε κι αυτός πάνω από τη ράχη του καθίσματος του, για να βοηθήσει.

«Έλα, Χάρι! Άντε μπράβο!» ούρλιαζε η Ερμιόνη, όρθια ακόμη, για να μπορεί να βλέπει καλύτερα τον Χάρι, ο οποίος πετούσε ολόισια για τον καθηγητή Σνέιπ. Ήταν τόσο απορροφημένη, που δεν πρόσεξε καν ότι ο Ρον και ο Μαλφόι γρονθοκοπούνταν πίσω απ' το κάθισμα της, ούτε τις κραυγές και τα Βογκητά που έβγαιναν από το σύμπλεγμα του Νέβιλ, του Κράμπε και του Γκόιλ.

Ψηλά στον αέρα, ο Σνέιπ έκανε στροφή με το σκουπόξυλό του και μόλις που πρόλαβε να δει κάτι κόκκινο να περνά με ταχύτητα και ξυστά δίπλα του. Την άλλη στιγμή ο Χάρι είχε τελειώσει το μακροβούτι του και ξανάρχιζε ν' ανεβαίνει, κρατώντας θριαμβευτικά στο χέρι του τη χρυσή μπάλα, σφιγμένη στα δάχτυλα του.

Οι κερκίδες «πήραν φωτιά» από τις φωνές, τις ζητωκραυγές και τα χειροκροτήματα. Μερικοί φώναζαν πως πρέπει να είχε γίνει καινούριο ρεκόρ, γιατί κανείς δε θυμόταν να είχαν πιάσει πιο γρήγορα τη χρυσή σε κάποιο ματς.

«Ρον! Ρον! Πού είσαι; Το ματς τελείωσε! Ο Χάρι νίκησε! Και το Γκρίφιντορ είναι πρώτο στη βαθμολογία!» φώναζε ενθουσιασμένη η Ερμιόνη, χοροπηδώντας κι αγκαλιάζοντας σφιχτά την Παρβάτι Πάτιλ, στην κερκίδα μπροστά της.

Προτού καλά καλά πατήσει στο χώμα, ο Χάρι πήδησε από το σκουπόξυλό του. Ήταν αλήθεια, αλλά ακόμη δεν μπορούσε να το πιστέψει: τα είχε καταφέρει! Το ματς είχε τελειώσει... Δεν είχε κρατήσει περισσότερο από πέντε λεπτά... κι η ομάδα του είχε νικήσει! Καθώς τα παιδιά του Γκρίφιντορ όρμησαν μέσα στο γήπεδο, το βλέμμα του έπεσε στον καθηγητή Σνέιπ, που προσγειωνόταν λίγο πιο πέρα. Ήταν κατάχλομος και με τα χείλη σφιγμένα! Μετά ο Χάρι ένιωσε ένα χέρι στον ώμο του. Γυρίζοντας, είδε το χαμογελαστό πρόσωπο του Ντάμπλντορ.

«Μπράβο!» του είπε, τόσο σιγά, που μόνο ο Χάρι να μπορεί να τον ακούσει. «Χαίρομαι που βλέπω ότι δεν ασχολείσαι πια μ' εκείνον τον καθρέφτη... ότι ενδιαφέρεσαι γι' άλλα πράγματα... θαυμάσια! Και πάλι μπράβο!»

Λίγο πιο πέρα, και με το βλέμμα στηλωμένο επάνω τους, ο καθηγητής Σνέιπ έφτυνε με λύσσα στο χώμα. Λίγη ώρα αργότερα ο Χάρι έφυγε μόνος από τ' αποδυτήρια, για να πάει το σκουπόξυλό του εκεί όπου φυλάγονταν όλα τα σκουπόξυλα του «Χόγκουαρτς». Σ' όλη του τη ζωή δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε μια φορά που να έχει νιώσει τόσο ευτυχισμένος όσο τώρα. Είχε στ' αλήθεια κάνει κάτι, για το οποίο μπορούσε να είναι υπερήφανος. Κανείς τώρα πια δε θα μπορούσε να ισχυριστεί πως δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα διάσημο όνομα!... Το βραδινό αεράκι δεν του είχε ποτέ φανεί τόσο ευχάριστο. Περπατούσε αργά, ξαναζώντας λεπτό προς λεπτό το τέλος του ματς. Παιδιά του Γκρίφιντορ να τρέχουν και να τον σηκώνουν στους ώμους τους... Ο Ρον κι η Ερμιόνη να χοροπηδούν... Ο Ρον να ζητωκραυγάζει, παρά το αίμα που έτρεχε από τη μύτη του...

Ο Χάρι είχε φτάσει στο χαμηλό κτίριο όπου φυλάγονταν τα σκουπόξυλα χωρίς να το καταλάβει. Ακούμπησε στην κλειστή πόρτα και κοίταξε το κάστρο του «Χόγκουαρτς», με όλα τα παράθυρα της πρόσοψης του να αντανακλούν το φως του ήλιου που πήγαινε στη δύση του. Το Γκρίφιντορ ήταν πρώτο στη βαθμολογία! Ήταν δικό του κατόρθωμα. Είχε αποδείξει στον Σνέιπ πως...

Κατά φωνή κι ο διάολος! σκέφθηκε ο Χάρι. Να ο Σνέιπ...

Μια ψηλή σιλουέτα, τυλιγμένη σε μανδύα και με την κουκούλα χαμηλωμένη, κατέβαινε βιαστικά τη μαρμάρινη σκάλα της κεντρικής εισόδου. Ήταν φανερό πως δεν ήθελε να τον δουν. Προχωρούσε γρήγορα, τρέχοντας σχεδόν, προς το απαγορευμένο δάσος. Η ευτυχία από τη νίκη. του σβήστηκε μεμιάς από την καρδιά του Χάρι, καθώς παρακολουθούσε τη σιλουέτα να προχωρεί- μια σιλουέτα την οποία δε δυσκολεύτηκε ν' αναγνωρίσει, από το χαρακτηριστικό βάδισμα. Ήταν σίγουρα ο καθηγητής Σνέιπ! Και πήγαινε κρυφά στο απαγορευμένο δάσος, ενώ όλοι ετοιμάζονταν για το δείπνο... Τι να έτρεχε, άραγε;

Χωρίς να το πολυσκεφτεί, ο Χάρι καβάλησε πάλι το Σύννεφο δύο χιλιάδες και σηκώθηκε στον αέρα. Πετώντας αθόρυβα από πάνω του, είδε τον Σνέιπ να μπαίνει στο δάσος τρέχοντας. Και τον ακολούθησε.

Τα δέντρα στο δάσος ήταν τόσο πυκνά, που δεν μπορούσε να δει πού πήγαινε ο Σνέιπ. Χαμήλωσε τότε κι άρχισε να κόβει βόλτες, σχεδόν αγγίζοντας τις κορυφές των δέντρων, μέχρι που άκουσε από κάτω του ομιλίες. Προσγειώθηκε τότε αθόρυβα επάνω σε μια ψηλή βελανιδιά.

Σχεδόν ακριβώς από κάτω του, σ' ένα μισοσκότεινο ξέφωτο, είδε τον Σνέιπ. Και δεν ήταν μόνος. O καθηγητής Κούιρελ ήταν μαζί του. Ο Χάρι δεν μπορούσε να διακρίνει την έκφραση στο πρόσωπο του, αλλά τον άκουσε να τραυλίζει πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Τέντωσε τ' αφτιά του, για ν' ακούσει τι έλεγε.

«...δεν ξ-ξ-ξέρω γιατί... ή-η-η-θελες να σ-σ-συναντηθούμε σ' αυτό το μ-μ-μέρος, Σέβερους...» έλεγε ο καθηγητής Κούιρελ.

«Μα σκέφθηκα πως είναι καλύτερα να μην το διακινδυνέψουμε», αποκρίθηκε ειρωνικά ο Σνέιπ. «Βλέπεις οι μαθητές δεν πρέπει να μάθουν για τη φιλοσοφική λίθο...»

Ο Χάρι έσκυψε πιο μπροστά. Ο Κούιρελ κάτι μουρμούριζε τραυλίζοντας κι ο Σνέιπ τον διέκοψε απότομα.

«Βρήκες πώς μπορούμε να περάσουμε μπροστά από το σκύλο του Χάγκριντ;» τον ρώτησε.

«Μ-μ-μα... Σέβερους...»

«Δε θέλεις να γίνουμε εχθροί, Κούιρελ, έτσι;» ρώτησε ο Σνέιπ, κάνοντας ένα βήμα προς το μέρος του.

«Δ-δ-δεν ξ-ξ-ξέρω τι...»

«Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω να πω!»

Μια κουκουβάγια κάπου εκεί κοντά έβγαλε μια δυνατή κραυγή κι ο Χάρι παραλίγο να πέσει από το δέντρο. Πιάστηκε ακόμη πιο σφιχτά από το κλαδί. Τώρα άκουγε μόνο τη μισή από τη φράση του Σνέιπ: «...να κάνεις το μαγικό σου. Περιμένω, λοιπόν!»

«Μ-μ-μα δ-δ-δεν ξ-ξ-ξέρω τι...»

«Πολύ καλά!» τον έκοψε πάλι ο Σνέιπ. «Θα τα ξαναπούμε όταν θα έχεις καιρό να σκεφτείς με την ησυχία σου. Και να αποφασίσεις πού χρωστάς πίστη!»

Στη συνέχεια ο Σνέιπ τυλίχτηκε πάλι σφιχτά στο μανδύα του κι έφυγε βιαστικά από το δάσος. Είχε πια σχεδόν σκοτεινιάσει, αλλά ο Χάρι έβλεπε καθαρά τον Κούιρελ, ακίνητο στην ίδια θέση, σαν μαρμαρωμένον από το φόβο. «Χάρι! Πού ήσουν;» ρώτησε η Ερμιόνη.

«Κερδίσαμε! Κερδίσαμε! Κερδίσαμε!» φώναξε ο Ρον χτυπώντας τον στην πλάτη. «Κι εγώ μαύρισα το μάτι του Μαλφόι, ενώ ο Νέβιλ τα 'βαλε ολομόναχος με τον Κράμπε και τον Γκόιλ! Δεν έχει συνέλθει ακόμη από τη λιποθυμία, αλλά η κυρία Πόμφρι μάς είπε πως δεν έχει πάθει τίποτα σοβαρό. Όσο για το Σλίθεριν, του δώσαμε και κατάλαβε! Μετά το φαΐ, όλοι σε περιμένουν στην αίθουσα αναψυχής, Χάρι... θα κάνουμε πάρτι... Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ έκλεψαν γλυκά και πορτοκαλάδα από τις κουζίνες...»

«Άσ' τα αυτά τώρα!» τον διέκοψε ο Χάρι. «Πάμε κάπου, για να μη μας ακούσει κανείς... Κι όταν ακούσετε αυτά που έχω να σας πω...»

Πήγαν σε μιαν άδεια τάξη. Ο Χάρι έκλεισε προσεκτικά την πόρτα και μετά είπε στους άλλους δυο όλα όσα είχε δει και ακούσει.

«Είχαμε δίκιο, λοιπόν!» είπε τελειώνοντας. «Κι ο σκύλος με τα τρία κεφάλια πραγματικά φυλάει τη φιλοσοφική λίθο! Ο Σνέιπ προσπαθεί ν' αναγκάσει τον Κούιρελ να τον βοηθήσει, για να την πάρει. Τον ρώτησε αν ήξερε πώς να περάσει μπροστά από τον Λουλούκο... και μετά μίλησε για κάτι "μαγικά" του Κούιρελ... Είμαι σίγουρος ότι, εκτός από το σκύλο, και πολλά άλλα μάγια φυλάνε το μικρό δεματάκι. Ο Κούιρελ, που σπούδασε άμυνα κατά της μαύρης μαγείας, πρέπει να τα ξέρει κι ο Σνέιπ χρειάζεται τις γνώσεις του, για να μπορέσει να τα εξουδετερώσει...»

«Δηλαδή», ρώτησε ανήσυχη η Ερμιόνη, «θέλεις να πεις πως η φιλοσοφική λίθος είναι ασφαλής μόνον όσο ο Κούιρελ αντιστέκεται στον Σνέιπ;»

«Τότε δε θα κρατήσει για παραπάνω από μια εβδομάδα...» παρατήρησε μελαγχολικά ο Ρον.